تجلی حق در دعا از منظر محیی الدین ابن عربی و امام خمینی(ره)
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 192
فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MATIN-23-90_004
تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1402
چکیده مقاله:
صوفیه تا پیش از ابن عربی تجلی را غالبا به معنای مطرح در عرفان عملی (تجلی شهودی) به کار می بردند. نظریه تجلی حق در عرفان نظری محیی الدین و شارحان وی مطرح شده؛ اما به تجلی حق در دعا که بیشتر مربوط به ساحت عبادی عرفان عملی است، کمتر توجه شده است. نظریه تجلی حق در عرفان نظری در ظهور مظاهر از مبدا خلقت یعنی باری تعالی است و بازگشت همین نمودها به خود حضرت حق که در دو قوس صعود و نزول صورت می پذیرد. در عرفان عملی، تجلی را شهودی دانسته و آن را تابش نور حق بر دل سالک خوانده اند. جلوه گری نور الهی ناشی از حب پروردگار به بنده بوده، موجب رخداد کشف و شهود، و رشد و کمال و ترقی در قوس صعود می گردد. با توجه به جایگاه کاربردی تجلی حق در دعا در عرفان عملی به بررسی آرای عرفانی ابن عربی و امام خمینی در این باره پرداختهایم. سلوک عملی ابن عربی معرفت شناسانه است. امام خمینی دارای سلوکی است سائلانه و عارفانه؛ سلوکی مبتنی بر دعا و مسئلت در سیره امامان معصوم (ع) و نیز معرفت در مکتب ابنعربی. این پژوهش تلاشی در تبیین شباهت ها و تفاوت ها و چگونگی اندیشه ها و سلوک عرفان عملی این دو شخصیت تاثیر گذار، در موضوع تجلی حق در دعاست.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد رودگر
استادیار گروه عرفان اسلامی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، تهران، ایران
طاهره میرزایی
دانش آموخته کارشناسی ارشد عرفان اسلامی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :