bo

  Estlammadell

bo

1. ba

Savet diwar bezo, eus bez, pennrann ar verb bezañ hag an dibenn-ger -o.

  Furm verb

bo /ˈboː/

1. Furm verr ar verb bezañ e trede gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ.

   -hep kemmadur:

   • Karout e rehen, ma zad, moned de vale bro ha kaout ur vazh houarn evit em zifenn, mar bo ret. — (Sorbienn Paotr Bah-Houarn, kontet gant Gwenael Herrieu, liamm.)
   • Ne vo ket a gig da goan ? — Bo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 196.)
   • N'ho po ket un tamm bara ? — Bo. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 196.)

   e-barzh hor bo

   -gant ar c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h a, da, e, ma, na, ne, pa, ra ) :

   • Me a raio gant ar pezh a vo. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 64.)
   • — Doue hag ar Werc'hez da vo meulet! eme Bipi. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. IV.)
   • Pe e vo pe ne vo ket.

   -gant ur c'hemmadur dre galetaat :

   • e-barzh az po, ho po

• bezo eo ar furm hir.

• italianeg : (lui/lei) sarà ^(it)