sav

Savet diwar sav-, pennrann ar verb sevel, hep dibenn-ger.

Furm verb

sav /sau/

1. Furm ar verb sevel e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
2. Furm ar verb sevel en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.

Anv-kadarn

sav /sau/

1. bezañ, chom, mont, sevel en e sav ( em sav, ez sav, hag all).
   • [...]; ankounac'haat a riz enn eun taol an trouc'h a ioa em morzed, sevel a riz em za: [...]! — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 85.)
   • Ar soner a sone bepred, eus e wellañ, hag e tigoras he daoulagad neuze, hag e savas en he sav, hag e em lakaas da zañsal, ar soner a baouezas neuze da son. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 97.)
   • Sav ez sav ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 457, 463.)

• en e sav

1. kaout sav
2. lakaat sav dindan un dra bennak