daoubenniñ

Savet diwar ar rakger daou-, an anv-kadarn penn hag al lostger -iñ

Verb

daoubenniñ /dɔwˈbɛnːĩ/ verb kreñv eeun (anv-gwan-verb : daoubennet) (displegadur)

1. (Diwar-benn an traoù) Direnkañ, lakaat en dizurzh ; dispac'hañ, eilpennañ
   • Homañ a zo amañ o taoubenniñ an traou. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 217.)
2. (Dre astenn-ster) Trec'hiñ, kannañ
3. (dre skeudenn-lavar) Trubuilhañ, terriñ penn unan bennak
   • Me a zo daoubennet ken ec'h on. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 217.)
   • Na zaoubennit ket ac'hanon evel-se ! — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 217.)

• galleg : bouleverser ^(fr)
• galleg : mettre en désordre ^(fr)