ment

Kavet en henvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (ment).

Da geñveriañ gant ar ger kembraek maint.

Anv-kadarn

ment /ˈmẽn(t)/ benel pe gourel (liester mentoù)

1. Kementad a egor dalc'het gant un dra bennak.
2. Muzul ar c'hementad-se, roet da anaout dre an hed, al led hag an uhelder
3. Unan eus ur rummad a vuzulioù skouer, evit dilhad, boteier, hag all, da brenañ.
4. Uhelder ar c'horf (diwar-benn an dud dreist-holl)
   • N'eer ket diouzh ar vent. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 346.)
   • - Petore ment eo ? a atersas ar beleg.
     - Ur metrad dek, eme Bikoù o c'hwezhañ e vrusk. — (Edouarzh Ollivro, troet gant Jakez Konan, Pikoù Mab e Dad, Mouladurioù Hor Yezh, 1983, p. 12.)

• Mab e dad eo Kadiou
  Pe a vent pe a liv
• N'eo ket diouzh ar vent e vez prenet ar marc'h

• a-vent
• ment-ouzh-ment

• bezañ a vent
• bezañ deuet d'e vent
• bezañ en e vent
• bezañ en ur vent
• diouzh ar vent
• dont d'e vent

Eus ar verb mentir.

Furm verb

ment /ˈmã/

1. trede gour unan ar verb mentir en amzer-vremañ an doare-disklêriañ.
   • Le gouvernement ment vraiment aux gens. Ar gouarnamant a lavar gaou d'an dud da-vat.