Baxın, Rusiyanın bəxti gətirmir. I Pyotr islahatı başa çatdırmadı, II Yekaterina islahatı başa çatdırmadı, II Aleksandr islahatı başa çatdırmadı, Stolıpin islahatı başa çatdırmadı. Mən islahatı bitirməliyəm.
Bəşəriyyət heç vaxt bu qədər böyük, nəticələri bu qədər ciddi və aradan qaldırılması çətin olan bir bədbəxtlik yaşamayıb. (Çernobıl qəzası haqqında).
Əlimizdə olanı yox edənə qədər qədrini bilmirik. Azadlıq belədir. Hava kimidir. Əlinizdə olanda, bunu hiss etmirsiniz.
Əsl hökumət idarə etməyi və idarə etməyi bacarmalıdır. Açığı, bəzi siyasətçilərin bunu niyə bu qədər mürəkkəb və qarışıq hesab etdiklərini anlamıram. Hökumətin etməli olduğu əsas şey öhdəliklərini yerinə yetirmək və millətin yaxşı yaşamasına kömək etməkdir.
Xalqın yaşadığı bütün çətinliklərə, ağır sınaqlara baxmayaraq, ölkədə demokratik proseslər getdikcə daha geniş vüsət alır və dönməz xarakter alır. Rusiya xalqları öz taleyinin sahibinə çevrilirlər.
Mənim Qorbaçovdan əsas fərqim odur ki, o sistemi saxlamaq istəyir, mən isə onu məhv etmək istəyirəm. Mən güclü respublikaların tərəfdarıyam, mərkəzin yalnız koordinasiya funksiyaları var. Bütün problemlərin həllini Kreml deyil, ayrı-ayrı respublikalar gətirəcək.
Partiyaya daxil olanda ideallara inanırdım, ölkəmizin dirçəlişinin mənəvi və insani prosesində iştirak edəcəyimə tam əminliklə qoşuldum. Amma iki-üç il Siyasi Büronun tərkibində işləyəndə anladım ki, onların çoxu nə partiyanın, nə xalqımızın, nə də dövrümüzün “ağılı, namusu və vicdanı” deyil. Onlar da ölkəmizin ən yüksək intellektləri deyillər. (...) Kreslo xətrinə, karyerasının gələcəyi naminə xəyanətə, çirkinliyə, fırıldaqçılığa hazır olan insanlar var idi. Bu rəzillikdir, bunu davam etdirmək mümkün deyildi və mən öz istəyimlə Siyasi Bürodan istefa verdim.
