Rottweiler

Rottweiler

Datos xenerales
Nomes alternativos	Rottie Rott
Orixe	Alemaña
Tamañu de la reciella	8
Epónimu	Rottweil
Carauterístiques físiques
Pesu	50 kg (machu) 42 kg (fema)
Altor	machu: 61 cm (mínimu) machu: 68 cm (máximu) fema: 56 cm (mínimu) fema: 63 kg (máximu)
Altor machu	61 cm (mínimu) 68 cm (máximu)
Altor fema	56 cm (mínimu) 63 kg (máximu)
Pelame	curtia
Güeyos	café
Cabeza	grande
Cola	llarga
Clasificación y estándar de la raza
Códigu de catálogu	147 (Federación Cinológica Internacional)
Federaciones	FCI,[1]AKC,[2]ANKC,[3]CKC,[4]KC,[5]NZKC,[6]UKC[7]

El rottweiler ye una raza canina de tipu molosoide orixinaria d'Alemaña. Yera conocíu como «perru carniceru de Rottweil» —n'alemán: Rottweiler Metzgerhund— porque taba acostumáu a llendar ganáu y tirar de los carrinos de carnicería cargaos de carne, xunto con otros productos pal mercáu.^[8]Foi emplegáu nos sos papeles tradicionales hasta mediaos del sieglu XIX, cuando'l tren reemplazó que'l ganáu fuera arreáu al mercáu. Magar inda s'utilicen nel llendo, tamién se suelen usar como: perros de busca y rescate, perru guía, perru guardián, o perru policía ente otres funciones.^[9]

A pesar de ser una raza versátil que s'utiliza nos últimos tiempos pa munchos propósitos, el rottweiler ye conocíu principalmente como una de les más antigües races de llendo. Una xunta de múltiples facetes y un perru de proteición de valores, ye capaz de trabayar tou tipu de ganáu nuna variedá de condiciones.

L'orixe de la raza atópase probablemente nel Imperiu Romanu. Naquellos tiempos, la lexón romana viaxó con perros de trabayu d'axuntar el ganáu necesario p'alimentar al exércitu. Los antepasaos principales de los primeres rottweilers mientres esti tiempu créese que ye'l perru romanu de llendo.

Estos perros fuéronse camudando colos romanos más allá de les rexones alpines, onde protexíen a la xente y conducíen el ganáu. Na rexón de Rottweil (orixe del so nome) n'Alemaña, bien próxima a Stuttgart, estos exemplares cruciar colos perros nativos, de los cualos surdió un amiestu. A partir d'entós, la xera principal del rottweiler foi la de curiar y conducir ganáu mayor y defender al so amu y les sos posesiones. El so nome, «perru de carniceru de Rottweil», llograr pola antigua ciudá imperial de Rottweil. Los carniceros criar namái d'alcuerdu al so rendimientu y utilidá. Foi según, al pasu del tiempu, formóse una raza de proteición y conducción inmeyorable, a la que tamién se -y atopó utilidá como perru de tracción.

Esta rexón convertir nun área importante de ganáu, y los descendientes de los perros de ganáu romanu demostraron el so valor na conducción y la proteición de los bovinos de los lladrones y animales selvaxes. Los rottweilers fueron utilizaos polos carniceros que viaxaben ente los mercaos mientres la Edá Media pa protexer les bolses de dineru arreyaes alredor de los sos pescuezos. Sicasí, como los ferrocarriles convertir nel principal métodu pa movese, la raza menguó enforma y tuvo a puntu d'escastase.

Cuando a principios el sieglu XX buscáronse races canines pal serviciu policiacu, fixéronse-y pruebes al rottweiler. Demostróse rápido qu'esti perru yera perfectamente aptu pa les xeres del serviciu policiacu, yá que demuestra calter fuerte la so musculatura grosa, potencia y salvaxada fai senti-y enforma medrana a los sos contrincantes. Ye por eso qu'en 1910 nomóse-y oficialmente como perru policía.

La preparación pa la Primer Guerra Mundial provocó una gran demanda de perros policía, y que condució a un resurdimientu del interés nel rottweiler. Mientres les Guerres Mundiales I y II, los rottweilers fueron puestos en serviciu en dellos papeles, incluyendo como perros mensaxeros y pa la entrega d'artefactos esplosivos en territorios enemigos, ambulancies, rastreadores y de guardia.

Deutscher Rottweiler-Klub (DRK, Alemán Rottweiler Club), el primer club de rottweilers n'Alemaña, foi fundáu'l 13 de xineru de 1914, y siguíu pola creación de la Süddeutscher Rottweiler-Klub (SDRK, Club Rottweiler del sur d'Alemaña), el 27 d'abril de 1915 y col tiempu convertir nel IRK (Internacional Rottweiler Club). El DRK cuntó con alredor de 500 rottweilers, y el Rottweiler SDRK 3000. Los oxetivos de los dos clubes yeren distintos. El DRK ye destináu a producir perros de trabayu y non a destacar la morfoloxía del rottweiler.

Los distintos clubes alemanes de rottweilers fundir pa formar la Allgemeiner Deutscher Rottweiler Klub (ADRK, Club Alemán de Rottweiler) en 1921. Esto foi rexistráu oficialmente nel rexistru de clubes y asociaciones nel tribunal de distritu de Stuttgart el 27 de xineru de 1924. El ADRK ye reconocíu mundialmente como'l club d'orixe del rottweiler.

En 1931 el rottweiler foi reconocíu oficialmente pol American Kennel Club. En 1936 el rottweiler exhibir nel Reinu Xuníu en Crufts. En 1966 un rexistru separáu abrir pa la raza. Ello ye que a mediaos de 1990, la popularidá del rottweiler llegó al so puntu más altu yá que ye'l perru más rexistráu pol American Kennel Club, faciéndo-y la competencia al Pitbull qu'a pesar de los sos tamaños tán igualaos.

El rottweiler ye un perru de tamañu grande, robezu, nin toscu, nin llixeru, nin fráxil, nin con estremidaes demasiáu altes. La so figura fuerte, compacta y bien proporcionada dexa concluyir que ye un perru bien poderosu, axilosu y resistente al igual que peligrosu.

La fema pesa aproximao 42 kg^[10] y mide ente 56 y 63 cm^[10]hasta la cruz, considerándose óptima un altor ente 60 y 63 centímetros.^[10]El machu pesa aproximao 50 quilogramos^[10]y mide ente 61 y 68 cm,^[10]siendo deseable dientro del estándar que mida ente 65 y 66 cm.^[10]

El llargor del tueru según l'estándar de la Federación Cinológica Internacional nun tendría de superar al altor en más d'un 15%. Esta mídese dende'l esternón hasta la bárabu isquiática.

La morfoloxía de la cabeza ye determinante na evaluación d'un exemplar. Según l'estándar alemán, el llargor del craniu midida dende la punta del occipital hasta la esquina interior del güeyu hai de ser de 8,5 a 13 cm nes femes y de 9,5 a 15 cm nos machos. Amás, la proporción ente'l craniu y el focicu hai de ser de 6 a 4 ó, dicho otra manera, el 60% del llargor total de la cabeza tien de tar ocupada pol craniu, dexando'l 40% restante pal focicu.

Sicasí, l'estándar de la Federación Cinológica Internacional d'abril de 2000 evita entrar en cifres, definiendo'l craniu como "de llargor mediu, anchu ente les oreyes. Vista de llau, la llinia frontera moderadamente narquiada. El güesu occipital bien desenvueltu, ensin desaxeraciones. stop bien definíu.", sigue dichu estándar sobre la rexón facial "ñariz bien desenvuelta. Más ancha que redonda con fueses nasales relativamente grandes. Viña siempres negra". El focicu "en rellación col craniu nun tendría de paecer nin curtiu, nin allargáu. Ponte nasal rectu, anchu na base, moderadamente afiláu."

Siguiendo col estándar de la FCI los llabios del rottweiler tienen de ser "negros, fuertemente xuntaos, cubriendo la esquina de la boca, la mella lo más escura posible.", sobre los quexales "superior ya inferior tienen de ser fuertes y amplies", sobre'l dentame "fuerte, completa (42 pieces), con zarru en tisoria -los incisivos cimeros cierren cubriendo los inferiores-". Pa les mexelles esixe un arcu cigomático desenvueltu. Los güeyos han de ser "de tamañu mediu, con forma d'almendra, de color castañu escuru, cerrando los párpagos dafechu xuníos", y les oreyes "de tamañu mediu, cayíes, triangulares, bien separaes y d'insertamientu alta. Coles oreyes eleváu y adelantrar, el craniu tien de paecer más anchu." El pescuezu hai de ser "fuerte, de llargor moderáu, bien musculado, llixeramente narquiáu, llimpiu, llibre de papada y ensin piel colgante nel gargüelu."

Siguiendo l'anterior estándar de cutiu córtase-yos la cola cuando son cachorros, dexando tan solo una o dos vértebres, magar l'estándar de la ADRK y de la FCI prohibe la amputación de la cola dende 2000, escluyendo'l concursu d'exemplares ensin cola n'esposiciones. Sicasí, ye necesariu esclariar que países como Canadá y EE. UU. siguen teniendo nel so estándar la amputación de la cola. N'España ta prohibida cortar la cola a un perru dende l'añu 2018.

Dientro d'esta raza podemos atopar dos llinies de crianza, la europea, considerada la orixinal y l'americana. La llinia americana carauterizar por exemplares de mayor altor y cuerpos más estilizados, otra manera, los perros de llinia europea presenten un cuerpu más compactu y robezu con un menor altor.

Acordies con l'estándar de FCI, el rottweiler ye de bon calter, tranquil na disposición básica, bien devotu, obediente, dondu y con ganes de trabayar. El so aspeutu ye natural y rústicu, el so comportamientu seguru de sigo mesmu, firme y ensin mieu. Ellos reaccionen a la so redolada con una gran lucidez mental. El American Kennel Club diz que ye «básicamente un perru sele, seguro y valiente, con una frialdá segura de sigo mesma que nun s'empresta a les amistaes inmediates ya indiscriminaes». Un rottweiler ye seguro de sigo mesmu y respuende en voz baxa y con una actitú d'esperar y ver l'actitú de les influencies de la so redolada. Tien un deséu inherente de protexer el llar y la familia, y ye un perru intelixente d'estrema durez y adaptabilidá, con una fuerte voluntá de trabayar, que los fai especialmente fayadizos como compañeros, guardianes y perros d'usu xeneral. Rottweiler ye una raza de llendo de gran algame con xenes bien desenvueltos. Al igual que con cualesquier otra raza, el comportamientu potencialmente peligrosu nos rottweilers polo xeneral son frutu d'un propietariu irresponsable, abusu, neglixencia o falta de socialización y formación. Sicasí, la fuercia escepcional del rottweiler ye un factor de riesgu adicional que nun tien de ser desdexada. Ye por esta razón que los espertos encamienten pa la raza la capacitación formal y amplio socialización, elementos esenciales pa tolos rottweilers. Acordies con el AKC, los rottweilers amen a los sos dueños y pueden portase d'una manera cariñosa escontra la familia y amigos, pero tamién son proteutores del so territoriu y nun acueyen a los estraños hasta qu'estos son introducíos nel ambiente. L'entrenamientu d'obediencia y la socialización son elementos básicos.

Ye una de les 8 races "potencialmente peligroses" según la llexislación española.^[11]

Los rottweilers son relativamente saludables. Un criador de sonadía va tener los cadriles y los coldos de tolos reproductores a Rayos-X ,lleíos y respondíos por por un especialista y va tener los documentos pa probalo.

Tamién van tener los certificaos que los sos animales de cría nun tienen entropión o ectropión y que tienen dentición con una taragañada de tisoria.

Al igual que con cualquier raza, les condiciones hereditaries producir en delles llinies. Por razones desconocíes, los rottweilers son más susceptibles qu'otres races d'infectase col parvovirus, una enfermedá altamente contaxosa y mortal de cachorros y perros nuevos. El parvovirus puede ser fácilmente evitáu siguiendo un veterinariu'l protocolu encamentáu pola vacuna.

Si son sobrealimentados o faen pocu exerciciu los rottweilers son propensos a la obesidá. Dalgunes de les consecuencies de la obesidá pueden ser bien graves, ente elles l'artritis, dificultaes respiratories, diabetes, insuficiencia cardiaca, problemes reproductivos, enfermedaes de la piel, amenorgamientu de la resistencia a les enfermedaes y el sobrecalentamientu causáu pola capa gruesa de grasa so la piel.

• Esposición canina
• Schutzhund

Bibliografía *

Oliverosn, M. (2004). El Rottweiler.. ISBN 84-315-1298-9.

• Blackmore, Joan. A Dog Owners Guide to the Rottweiler
• Brace, Andrew H. (Ed), The Ultimate Rottweiler, Ringpress Books, Surrey, 2003. ISBN 1-86054-263-8
• Coren,Stanley. The Intelligence of Dogs, University of British Columbia, Vancouver. (1994).
• National Dog - The Ringleader Way, Volume 12 Number 1 & 2, Jan/Feb 2009 Breed Feature "Bernese Mountain Dogs, Leonbergers & Rottweilers".
• Pettengell, Jim. The Rottweiler
• Pienkoss, Adolf. The Rottweiler, 3rd revised and updated edition, Internationale Foederation der Rottweilerfreunde (IFR) Wilhelmitenstr. 15a, 46354 Borken, Germany, 2008
• Price, les. Rottweilers: an owner's companion. Macmillan Publishing Company, New York 1991. ISBN 0-87605-297-9
• Schanzle, Manfred, Studies In The Breed History Of The Rottweiler. German edition Published by Allgemeiner Deutscher Rottweiller - Klub (ADRK) Y.V. 1967 English edition published jointly by Colonial Rottweiler Club & Medallion Rottweiler Club - Sept 1969. 1981 Printing (updated) - Published by Powderhorn Press 3320 Wonderview Plaza, Hollywood, CA90068.
• Yrjola, J.A.O. & Tikka, Elvi. Our Friend the Rottweiler

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Rottweiler.
• Club Internacional Rottweiler
• Rottweiler Magacín International Archiváu 2016-03-03 en Wayback Machine (n'italianu)
• ADRK - Allgemeiner Deutscher Rottweiler-Klub y.V. (n'alemán)