Compasión

Compasión
Emoción
emoción positiva (es)

La compasión (del llatín cumpassio, calcu semánticu o traducción del vocablu griegu συμπάθεια (sympathia), pallabra compuesta de συν πάσχω + = συμπάσχω, lliteralmente «sufrir xuntos», «tratar con emociones ...», simpatía) ye un sentimientu humanu que se manifiesta a partir y entendiendo el sufrimientu d'otru ser. Más intensa que la empatía, la compasión ye la perceición y comprensión del sufrimientu del otru, y el deséu de solliviar, amenorgar o esaniciar por completu tal sufrimientu.

El budismu fixo d'esti sentimientu la so actitú espiritual propia. Tou ser vivu merez esta piedá cuidadosa, esta solidaridá na finitud o pola menesterosidad.

Los monoteísmos d'orixe semita (xudaísmu, islam y cristianismu) dieron enforma valor a la compasión divina o misericordia. Pal sufí murcianu Ibn 'Arabî (m. 1240 d. C), el nome real de Dios ye ra.hmân, el Misericordiosu.

Anque se diz que Pablo de Tarsu (l'apóstol Pablo, nel cristianismu) afirmaba que la compasión ye «rir colos que rin y llorar colos que lloren», enllazando'l valor de la compasión cola idea de compartir, esti versículu enfatiza más bien la virtú de la empatía. El sentimientu de compasión acomuñóse a un sentimientu pasivu de llástima o pena ante la desgracia que nos produz el dolor d'otru. Sicasí, la solidaridá, como positiva actitú d'arrogancia y curiáu de los demás resulta psicolóxicamente incomprensible ensin el motivu de la compasión.

L'idioma español acunó una espresión especial daqué caballeresca o quijotesca (rellacionada cola honra, o honor social) pa designar un tipu de compasión indignada pola falta de dignidá (o honor individual) de quien sufre (o más bien, dexa) sobre sí mesmu'l ridículu, la miseria, la inxusticia o la vileza ensin que naide lo solucione, pos la honra esixe que naide seya deshonrado por honor corporativo o esprit de corps. Los ingleses yá repararon esta particularidá cultural al acuñar la fórmula que la describía nel so idioma como spanish shame. Ye'l sentimientu opuestu a la schadenfreude. El términu esiste tamién n'alemán (Fremdscham), en finlandés (myötähäpeä, "vergüenza compartida") y n'holandés (plaatsvervangende schaamte, "vergüenza qu'intercambia'l so llugar"). Fremdschämen, a éstes incluyóse nel diccionariu alemán Dulden solamente nel añu 2009.^[1] Tiffany Watt Smith, en The Book of Human Emotions, añade que n'España, “el mieu a perder la dignidá o'l arguyu -dambos términos n'español nel orixinal- considérense bien pronunciaos”. Ya inclusive recuerda que la última pieza de comida nuna ración compartida ye “la de la vergüenza”. Coles mesmes, “tamién ye una cultura na que los llazos de simpatía son bien intensos”.^[2]

La compasión puede acomuñar a sentimientos de poder. Esto déxanos entender que nel Occidente actual esti tipu de piedá viose como ofensiva. «Nun quiero que me compadezcas» —respuéndese de cutiu—.^{[ensin referencies]} Nesti sentíu yá Aristóteles anotó que los humanos sienten compasión por «los que sufren ensin merecelo".

• Empatía
• Metta