Hiyaz

 

 

A lo llargo de la mayor parte de la so historia, el Hiyaz foi controláu poles potencies rexonales de cada momentu: Exiptu primeru y l'Imperiu otomanu dempués, y tuvo como gobernante local al jerife de la Meca.

Tuvo una independencia efímera tres la Primer Guerra Mundial, cuando'l llevantamientu conocíu como Rebelión Árabe (nel que participó Lawrence d'Arabia) espulsó al poder otomanu. El país, que proclamó la so independencia en 1916, quedó entós so la égida de la dinastía hachemí, que'l so cabeza, Husayn ibn Alí, gobernaba La Meca col títulu de jerife de La Meca.

En 1924 el Hiyaz foi ocupáu pola cla de los Banu Saúd, rexentes del vecín territoriu de Nechd, en Arabia central. Los hachemíes fueron desallugaos del poder y el Hiyaz anexonáu al Nechd pa formar el nuevu Estáu d'Arabia Saudita en 1932.

Los hachemíes fueron asitiaos pol Reinu Xuníu nos tronos d'Iraq y l'acabante crear Xordania.

 

 

La economía y el comerciu de Hiyaz esfrutaron d'una gran crecedera de resultes de la construcción de la Canal de Suez, que foi inauguráu'l 17 de payares de 1869 pola emperatriz Eugenia de Montijo, esposa de Napoleón III. Esti incipiente desenvolvimientu precisó de la circulación de monedes estranxeres en tol territoriu, yá que la so precaria economía nun tener pieces abondes en circulación. Pa dexar la llibre circulación d'estes monedes, ente 1327 y 1335 de la hégira, utilizóse un resello que llevaba la lleenda “Hiyaz” n'árabe. Esti resello apaez sobre pieces de 8 reales españoles, 5 francos de Napoleón y táleros de María Teresa d'Austria, dándo-yos un valor cimeru a la plata que conteníen: 20 piastres = 8 reales españoles.^[1]

• Ferrocarril del Hiyaz
• Provincia de Garrar
• Tihamah

•   Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Hiyaz.