Sant Chorche

 

D'a vida d'o santo no se'n tien garra dato historico, nomás referencias en a-saber-los libros, como son o Palimpsesto Acta Sanctorum (sieglo V), o Georgslied (sieglo IX) u os escritos de Iacopo da Varazze, bispe de Chenova (A Legenda Aurea u Leyenda dorada, sieglo XIII).^[1]

A tradición catolica lo fa fillo de Cheroncio, un oficial romano de Capadocia destinato a Diospolis, actual Lod (Israel). Astí, se casó con una choven local, dita Policronia, y tenioron un fillo; Georgios (en aragonés, Chorche).

En plegar a la mayoría d'edat, Chorche s'alista en l'exercito romano, seguindo os pasos de su pai. Cuan teneba trenta anyos, le destinoron ta Nicomedia ta fer parti como tribún d'a guardia personal de l'emperador romano Dioclecián.

En 303, l'emperador ordena una persecución contra os cristianos pero Chorche se niega a actuar. Interrogato, les comunica que ye cristiano.

Dioclecián ordena a tortura d'o traidor; l'encadenan a una rueda d'espadas y posteriorment, le tallan o tozuelo. A tradición diz que a muller de l'emperador, Aleixandra, y Atanasi, un sacerdot pagano, se convertioron a o cristianismo en veyer l'eixemplo de Chorche, pero poco dimpués fuoron martirizatos.

O cuerpo d'o martir Chorche fue trasladato enta Diospolis. Dencima d'a suya sepoltura, Constantín I i ferá edificar una ilesia en a suya honor seguindo os consellos d'Eusebio de Cesaria. En 494 fue santificato por o Papa Chelasio I.

 

 

En 1096, en Alcoraz, amán de Uesca, as tropas d'o rei Sancho Remíriz d'Aragón yeran asitiando a ciudat. Os musulmans que yeran en Uesca recibieron aduya de mas tropas que i plegoron dende Zaragoza y consiguioron matar a lo rei, pero perdioron a batalla d'Alcoraz, seguntes a falordia, gracias a l'aparición de Sant Chorche. Mas tardi o rei Pero I d'Aragón conquistó Uesca invocando l'aduya d'o santo.

Sobre tot dende o sieglo XIII surten numerosas falordias y aparicions en o reino. Asinas Chaime I lo Conqueridor conta que en a conquista de Valencia apareixió o santo:

Mas tardi, o rei Chaime conta d'a conquista de Mallorca que:

O patronache de Sant Chorche sobre os reis d'Aragón y sobre toda a Corona d'Aragón se reconoixe oficialment en o sieglo XV con la creyación d'una festividat. En 1461, as Corz de Calatayú convocatas por Chuan II estableixen o siguient fuero:

Un sieglo dimpués, en as Corz de Monzón de 1564 se confirma o fuero establindo una pinyora de sixanta sueldos chaqueses ta qui no guarde a dita fiesta.

Dimpués de l'abolición d'os fueros, no ye dica o 10 d'abril de 1978, un día dimpués d'a constitución d'a Deputación Cheneral d'Aragón como institución preautonomica, cuan os suyos consellers apreban, por unanimidat, declarar o 23 d'abril como Día d'Aragón. Finalment, a festividat de Sant Chorche como Día Nacional d'Aragón prene o ran de Lai o 16 d'abril de 1984, en que se declara a calendata d'o 23 d'abril festivo en tot Aragón.

Sant Chorche ye o patrón de cuantos territorios y nacions. Amás d'estar patrón d'Aragón, tamién en ye de Catalunya, Caceres, Portugal, Anglaterra u Chibuti. D'atra man ye tamién protector d'as ciudaz d'Alcoi, Chenova, Venecia, Ferrara, Nápols, Hannover, Amersfoort, Istanbul u Beirut entre atras.

Respective a las reliquias d'o santo, en trobamos en Alcoi, a on s'alzan dos falanches d'a man dreita d'o santo, Conques (en Francia) y Chenova, Venecia (San Giorgio Maggiore) y Roma (San Giorgio in Velabro). De Venecia, una chicota reliquia d'o crapacín fue cedita a la capiella d'o Palacio d'a Cheneralidat de Barcelona.