Stimmlosi labiodentali Affrikate

Di stimmlosi labiodentali Affrikate isch e Konsonant uss dr mänschliche Sprooch, wo ùnter de Sprooche vo dr Wält arg sälte isch. De Luut fängt mit eme [p̪] aa, ùn goot zumene [f] über. S Alemannische het, wäge vo de hochdütsche Luutverschiebig, als eini vo de weenige Sprooche, en sonige Luut in Wörter wie „Pfyl“. Allerdings fängt de Luut statt mit eme labiodentale Luut mit eme bilabiale aa, ùn goot deno zumene [f] über.

Im internationale phonetische Alphabet wird de Luut mit [p̪͡f], [p̪f] oder [p͡f] transkribiert. Viilmool loot mer de Booge über de Affrikate au eifach ewäg: [pf].

• Es isch e Affrikate; d Artikulation fängt wie bimene Verschlùssluut demit aa, dass d Lùft im Muul ùffgstaut wird, ùn s Lööse vùm Lùftstrom duuret lang gnue, dass en Frikativ entstoot.
• De Artikulationsort isch labiodental; si wird mit dr Ùnterlippe ùn de Zään artikuliert.
• D Phonation isch stimmlos; derwyylscht si produziert wird, vibriere d Stimmbänder nit.
• Es isch en orale Konsonant; d Lùft goot dur s Muul usse.
• Es isch en egressive Konsonant; er wird allei dur s Usstoosse vo Lùft mit de Lunge ùn em Zwerchfell erzüügt, wie die meischte mänschliche Sproochluut.

Sprooch		Wort	IPA-Transkription	Bedütig	Bemerkig
Alemannisch	Joutütsch	Pfòna	[ˈp͡fɔnɐ](info)	‚Pfanne‘
	Markgräflerisch	Bfoschde	[ˈp͡foʃtə](info)	‚Pfoschte‘
	Oberelsässisch	d Hardepfel	[tʰæʁ̞d̥ɛˈp͡fəl](info)	‚d Härdöpfel‘
	Solothurnisch	Pfluume	[ˈp͡fluːmə](info)	‚Pfluume‘
	Ùnterelsässisch	d'r Pfaffer	[d̥ə ˈpf͡æfəʁ̞](info)	‚dr Pfäffer‘
	Züritüütsch	Soipfe	[ˈz̥oɪ̯pf͡ə](info)	‚Saipfe‘
Dütsch		Pfirsiche	[ˈp͡fɪɐ̯zɪçə](info)	‚Pfirsich‘
Xitsonga	uubehuucht		[tiɱp̪͡fuβu]	‚Flùsspferd‘ (pl.)
	behuucht		[ɱp̪͡fʰuka]}	‚Entfernig‘