Merneptah

Hy was die 13de seun van Ramses II^[2] en het aan die bewind gekom nadat al sy ouer broers voor hom dood is – hy was teen dié tyd in sy laat 60's of dalk vroeë 70's.^[3] Sy troonnaam was Ba-en-re Meri-netjeroe, "Die Siel van Ra, Geliefde van die Gode".

Merneptah was met koningin Isetnofret getroud, wat moontlik sy suster was. Daar word aangeneem hy was ook getroud met koningin Tachat, en een van hul seuns sou later farao Seti II word. Hulle was ook die ouers van prins Merenptah en moontlik die troonrower Amenmesse. Hul dogter was Twosret, vrou van Seti II en later farao uit eie reg.

Merneptah moes verskeie militêre veldtogte voer tydens sy bewind. In sy vyfde bewindsjaar het hy teen die Libiërs, wat Egipte uit die Weste bedreig het, oorlog gevoer en hulle gewen.

In ’n stele word ook melding gemaak van die sogenaamde "algehele verwoesting van Israel" in ’n veldtog in Kanaän voor sy vyfde jaar: "Israel is uitgewis . . . sy saad bestaan nie meer nie." Dit is die eerste erkenning van Israel deur Egipte – as ’n volk, nie as ’n land nie.^[4]

 

Merneptah het die administratiewe hoofstad van Pi-Ramses na Memphis geskuif waar hy ’n paleis laat bou het langs die tempel van Ptah.

Sy opvolger, Seti II, was ’n seun van koningin Tachat. Hy het egter ’n mededinger, Amenmesse, gehad wat óf ’n ander seun van Merneptah by Takhat was óf, minder waarskynlik, ’n seun van Ramses II. Hy het in die middel van Seti se bewind die mag oorgeneem in Bo-Egipte en Koesj. Seti het daarna, in sy vyfde jaar, beheer oor Thebe teruggekry nadat hy Amenmesse verslaan het.

•   Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Merneptah.
•   Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia