W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- JAKIMOWICZ Mieczysław (1881-1917) malarz 3°
- SZATZSZNAJDER Leon (1881-1972) rzeźbiarz, medalier, malarz 3°
- TALIKOWSKI Michał (1894-1956), pułkownik WP 5°
- REJMENT-GOCHOWSKA Irena (1911-1979) botanik, briolog, profesor UW 5°
- GOTTLIEB Maurycy (1856-1879) malarz 6°
- GOTTLIEB Leopold (1880-1934) malarz, grafik 6°
- SOŁTAN Władysław (1870-1943) wojewoda warszawski, delegat rządu polskiego na Litwie Środkowej, minister spraw wewnętrznych 6°
- MUNKIEWICZ Antoni Hieronim (1831-1898) lekarz 6°
- SOŁTAN Władysław Hieronim Samuel (1824-1900) ziemianin, uczestnik powstania styczniowego 7°
- SZCZEPAŃSKI Aleksander (1882-1937) prawnik, ekonomista, publicysta 7°
- MIERNOWSKI Jan Józef (1906-1944) literat, pedagog 7°
- BALIŃSKI Michał (1794-1864) historyk, publicysta 7°
- KOŹNIEWSKI Andrzej (1907-1939) matematyk i aktuariusz 7°
- KĘPIŃSKI Józef Lucjan (1900-1964) lotnik, pułkownik 7°
- BALIŃSKA Zofia (1798-1880) córka Jędrzeja Śniadeckiego 7°
- JACOBSON Stefan (1872-1941) inżynier rolnik 8°
- BALIŃSKI Jan (1827-1902) profesor psychiatrii 8°
- ŚNIADECKI Jędrzej (1768-1838), lekarz, chemik, profesor Uniwersytetu Wileńskiego 8°
- SOŁTAN Stanisław h. Sołtan (1756-1836) marszałek nadw. lit., kierownik sprzysiężenia w woj. nowogródzkim 1793 r., prezes Komisji Rządu Tymczasowego W. Ks. Lit. w r. 1812 8°
- SZCZEPAŃSKI Józef Dionizy (1852-1932) matematyk 8°
Uwagi
„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973: REYMONT Władysław, właśc. Władysław Stanisław Rejment, pseud. Urbański (7 V 1867 Kobiele Wielkie - 5 XII 1925 Warszawa)Był synem Józefa Rejmenta i Antoniny z Kupczyńskich; znany pisarz, laureat nagrody Nobla. Jako kilkunastoletni chłopak uciekł z domu siostry w Warszawie, gdzie uczył się krawiectwa i w porozumieniu z kolegą szkolnym Edwardem Oleśniewiczem zaangażował się do zespołu teatr. na prowincji. Być może stało się to już w 1884. W sez. 1885/86 występował pod pseud. Urbański w Ozorkowie, Łęczycy (grudzień, styczeń), Gostyninie (po 8 stycznia), Turku, Ciechanowie (maj), Lublinie (czerwiec) i Puławach. W liście do siostry z 21 XII 1885 napisał: „Teatr to właściwe moje pole; ma się rozumieć, że teraz muszę się zadowolić rolami drugo i trzeciorzędnymi. Na pierwszy raz grałem Wójta w „Czartowskiej ławrze” [!] - znasz ją dobrze, a w „Chacie za wsią” tańczę śliczną rólkę śpiewną. Mniejszych, jak Józka w „Gęsiach i gąskach”, Administratora w „Weselu w Ojcowie”, nie wspominam”. We wrześniu 1887 być może znowu był w t., ponieważ wiersze i korespondencja z tego okresu datowane są w różnych miejscowościach, zmienianych co kilka dni, m.in. w Olkuszu i Wolbromiu. Ponownie był w t. na początku 1890 (może już od końca 1889). W liście do brata z 14 lutego tego roku wspomniał, że zaangażował się do „Towarzystwa Dramatycznego w Piotrkowie”. Prawdopodobnie w tym okresie zetknął się z Wacławem Szymborskim, który wg A. Grzymały-Siedleckiego zostawił następującą relację o debiucie R.: „warunki fizyczne raczej nieprzychylne; niewysokiego wzrostu o nienadzwyczajnym głosie i wzroku tak krótkiego, że bez szkieł nic nie widział. Dyrekcja dała mu jednak debiut w „Barkaroli” Gawalewicza”. A. Grzymała-Siedlecki podał jeszcze informację, że R. pracował jako sufler w zespole występującym w Częstochowie, nie określił jednak bliżej daty. We wspomnianym wyżej liście do brata z 14 II 1890 R. napisał: „dawny czar, jaki otaczał teatr, prysnął, dawny zapał, jaki czułem ku scenie, ulotnił się bezpowrotnie”. Ostatni okres aktorstwa R. przypada na 1891, kiedy pracując już w kolejnictwie występował w amatorskim t. w Skierniewicach. Oceniając po latach teatr. epizod swojej biografii stwierdził krótko: „Talentu scenicznego nie miałem”. Doświadczenia zdobyte jednak podczas wędrówek „rzemiennym dyszlem” wykorzystywał w twórczości lit., przede wszystkim w powieściach „Komediantka” i „Fermenty”.
„Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.51809.1
Epitafium na cm. Powązkowskim: Ś.P. WŁADYSŁAW STANISŁAW REYMONT TWÓRCA „CHŁOPÓW” „ROKU 1794” „ZIEMI CHEŁMSKIEJ” „AVE PATRIA” I INN. LAUREAT NAGRODY NOBLA KAWALER WIELKIEJ WSTĘGI ORDERU „POLONIA RESTITUTA” KOMANDOR ORDERU „LEGJI HONOROWEJ” UR. 6 MAJA 1867 R. W KOBIELACH WIELKICH ZM. 5 GRUDNIA 1925 R. W WARSZAWIE
Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Reymont Władysław
Polski Słownik Biograficzny t. 31 str. 222: psb.26008.1
Polski Słownik Biograficzny t. 47 str. 160: psb.33250.6
n.58875 Nekrologia Minakowskiej (58875)
źródła:
- pogrzeb: Urz. M. st.W-wy http://cmentarze.um.warszawa.pl/pomnik.aspx?pom_id=3822
|
|