Tadeusz Żeromski (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

ŻEROMSKI Tadeusz (18 III 1900 Warszawa - 23 IX 1977 Warszawa), aktor, kierownik literacki
Był synem Wojciecha Ż. i Marii z Patzerów, mężem aktorki Jadwigi Ż. z domu Paschalis, potem Marii z Mierzyńskich i nast. Marii Słobodzian. Od ok. 1916, jako gimnazjalista pisywał (pod pseud. Jerzy Wrzos) teksty dla kabaretów, m.in. Miraż, Sfinks, Czarny Kot. W 1918 był jednym ze współorganizatorów stowarzyszenia ZAIKS. Po zdaniu matury wyjechał w lecie 1918 na kilka miesięcy do Lublina z kabaretem Wesoły Ul. Potem rozpoczął studia na Uniw. Warsz. i naukę w Warsz. Szkole Dram. (w czerwcu 1919 otrzymał, jako student I kursu, stypendium Min. Sztuki i Kultury). Równocześnie występował w półamat. t. Promenada. W sez. 1919/20 i 1920/21 należał do zespołu T. Dramatycznego, gdzie grał z powodzeniem m.in. Mickiewicza we fragm. „Legionu”, tyt. rolę w „Urielu Akoście” i Papkina („Zemsta"). Współpracował też z zespołami objazdowymi, np. w grudniu 1919 pod kier. Z. Halickiego występował we Włocławku, w kwietniu 1920 z artystami warsz. w Płocku; należał też do jednej z grup wojskowego t. Czołówka. W 1921 ukończył szkołę dramatyczną. W lecie t.r. grał w Warszawie w T. Praskim, a nast. do 1923 w T. im. Bogusławskiego; 4 I 1922 wziął udział, jako recytator własnych tekstów, w inaug. programie kabaretu Stańczyk, z którym później też współpracował. W sez. 1923/24 występował w T. Polskim w Katowicach, w 1924-27 w T. Miejskim w Łodzi (z tym zespołem w lutym i kwietniu 1926 w Kaliszu i Łowiczu), a w sez. 1927/28 ponownie w Katowicach.
Zaliczany do „najsumienniejszych młodych amantów o podkładzie charakterystycznym” („Przegląd Teatralny i Filmowy"), zyskał uznanie w takich rolach jak: Ksiądz Piotr („Dziady") - w roli tej recenzent „Gazety Robotniczej” dostrzegł „dużo odczucia i inteligentnej ekspresji”, Sielski („W małym domku"), tyt. w „Kordianie”, Stańczyk („Wesele"), Fryderyk Wilhelm („Fryderyk Wielki"), Rogożyn („Idiota"), Student („Ptak"), Jaguary Smoczkousty („Persy Zwierżątkowskaja"), Zawilec („Sułkowski"), Wysocki („Noc listopadowa"). W 1928-32 przebywał we Francji, kontynuował studia humanistyczne na Sorbonie; w 1930 występował w Paryżu w zespole Tow. Miłośników Sceny pod kier. K. Bendy. Po powrocie do Polski nie wrócił na scenę, zajmował się pracą lit., współpracował nadal z kabaretami (np. Femina) jako autor tekstów oraz z zespołami t. amatorskich. W 1934-38 był doradcą lit. w łódz. T. Miejskich. W 1936 brał udział w Kongresie Pracowników Kultury we Lwowie. W 1939 był, wg własnej relacji, kierownikiem lit. warsz. T. Ateneum. Podczas okupacji niem. pracował jako woźny w browarze Haberbuscha i Schielego. Aresztowany, był więźniem obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen, nast., do końca wojny, Mauthausen. Przeżyciom obozowym poświęcił książkę „Międzynarodówka straceńców” (Warszawa, 1946). Po wojnie był w Zarządzie Głównym TUR-u; jako przedstawiciel tego towarzystwa należał (od wiosny 1946 i w sez. 1946/47) do dyrekcji T. Kameralnego TUR w Krakowie. Następnie, do przejścia na emeryturę w 1966, pracował w Radzie Naczelnej ZAIKS-u. Jako członek ZASP-u został powołany w 1946 do Naczelnej Rady Artyst. tej organizacji. Był działaczem Wydz. Kulturalno-Oświatowego Komitetu Centralnego Związków Zaw., wydawał m.in. serię pn. Biblioteczka Świetlicowa; współpracował z Centralną Poradnią Amat. Ruchu Artyst.; należał do kolegium red. pisma „Teatr Ludowy"; opracowywał adapt. dramatów dla t. amat.; napisał m.in. „Poradnik dla reżyserów początkujących ochotniczych zespołów teatralnych” (Warszawa, 1946). Pisywał nadal teksty estradowe, np. dla warsz. T. Satyryków. Swoje wspomnienia o współpracy z kabaretami zamieścił w tomie „Dymek z papierosa” (Warszawa, 1959). W 1965-70 napisał „Wspomnienie teatralne sprzed półwiecza”, przechowywane w Dziale Rękopisów Bibl. Zakładu Nar. im. Ossolińskich we Wrocławiu; wspomnienia z pracy Ż. w ZAIKS-ie publikowane były w „Wiadomościach ZAIKS-u” w 1984-91. Tłumaczył dramaty i libretta operetek, gł. z języka franc. i rosyjskiego.

Tadeusz Żeromski (ID: teatr.19515.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl

	żona (ślub: około 1910): Maria Mierzyńska h. Jastrzębiec, (linia: Antoni Rożnowski dw.64588) 1897-1975 , (Rodzice : Rafał Mierzyński h. Jastrzębiec, (linia: Antoni Rożnowski dw.64588) ca 1859- & Maria Boxa-Radoszewska h. Oksza, (linia: Felicjan Wierzchlejski le.4051.2.4) 1867-1965)
	żona (ślub: około 1920): Zaloguj się ?1910
	żona (ślub: w roku 1921, Warszawa, par. św. Augustyna (obecn. m. Warszawa), ): Zaloguj się 1902- , (Rodzice : Zaloguj się ca 1874- & Zaloguj się, artykuł w Nekrologii ca 1882-1904)