or

or m sing

1. onde che fenis na ròba e ghen taca n'altra, pì che altro in ànbito de spaẑi o pòsti

ór

IPA: /or/

De'l latin volgar *orulus, de'l latin clàsico ora (or, confin, còsta de'n mar)

Insepà; tandùo

• tèrmine

• spìgoƚo, spìgol
• canton

• òro

• Farghe i ori = meter i ponti su le i, dir in pì de'l necesario su na aẑion

or m (pl: ors)

1. òro

IPA: /ˈɔɾ/

De'l latin aurum

• Livio Tissot, Dizionario primierotto pàgina 174
• manca łe fonte; se te ghene conosi, zóntełe ti.