Pifiya

Pifiya (qadimgi yunoncha: Πῡθία, lotincha: Pythia) — Qadimgi Yunonistonda Parnas togʻining yonbagʻrida joylashgan Delfidagi Apollon ibodatxonasida Delfi orakulining kohin — folbini^[1]. Pifiya nomi (qadimgi yunoncha: Πύθων) Delfiy orakulining qoʻriqchisi boʻlgan ilon Pifondan kelib chiqqan. To Apollon ilonni oʻqlar bilan yengib bosib olinmaguncha u yerni qoʻriqlagan.

Ehtirom

Delfiy orakuli miloddan avvalgi VIII asrda tashkil etilgan va milodiy 393-yilda imperator Feodosiy I butparast ibodatxonalarni yoʻq qilishni buyurgunicha davom etgan. Uning mavjudligi davomida juda obroʻli edi va butun Yunonistondan odamlar va hattoki, Iskandar Zulqarnayn bu yerga bashoratlarini soʻrash uchun kelishgan.

Qadimgi taʼriflarga koʻra, qadimgi davrlarda Delfiy ibodatxonasida orakulga murojaat qilganlarida, chamasi, yiliga bir marta, ikkita pifiya — ularning biri oʻrnini bosuvchisi boʻlgan. Keyinchalik, orakulga bunday murojaatlar davomida faqat bitta Pifiya boʻlgan. Pifiya sezgir pastki qatlamlardan^[2] tanlab olinib, ibodatxonaga joylashtirilgan va u yerda dunyoviy hayotdan ajralib, kohin sifatida bashorat qilish qobiliyatini rivojlantirgan^[3]. U Kastal bulogʻida uch kunlik roʻza va poklanish bilan bashoratchilikka tayyorlandi. Bashorat qilishdan oldin u hashamatli kiyimlarni kiyib, boshiga dafna gulchambarini qoʻygan, Kassotida bulogʻining suvini ichgan va muqaddas dafna bargini chaynagan. Keyin u qoya yorigʻi ustida turgan ulkan uch oyoqli kursiga (sariq misdan^[3], boshqa variantda — oltindan^[4] yasalgan) oʻtirdi va gangituvchi bugʻlardan hayajonga tushib, bashorat qilgan. Bu bugʻlar zararli edi. Maʼlum boʻlgan bir holatga koʻra, Pifiya uch oyoqli kursidan sakrab turib, hushidan ketib, vafot etgan. L. P. Krisinning izohli lugʻat tavsifiga koʻra, „mast qiluvchi bugʻlar koʻtarilgan qoya yorigʻi ustida oʻtirib, ularning taʼsiri ostida ruhoniylar tushunarsiz nutqlarni folbinlik, bashorat sifatida talqin qilishgan“^[5].

Baʼzi zamonaviy olimlar bunday taʼriflarga shubha bilan qarashgan.

Pifiya koʻpincha bir-biriga bogʻliq boʻlmagan soʻzlarni talaffuz qilgan va bu Delfi kohinlari tomonidan Apollon bashorati shaklida ifodalangan yoki gekzametrda^[6]^[7] qayta tartibga solingan va talqin qilingan, soʻngra noaniq, tushunarsiz yoki mujmal iboralarni orakulga murojaat qilganlarga yetkazishgan^[8]. Shundan, „pifiya kabi gapiradi“ iborasi (eskirgan ibora) tarqalgan, buning maʼnosi tushunarsiz, mujmal gapirishdir^[8].

Uning turli qahramonlar haqidagi bashoratlari miflarda qayta-qayta tilga olinadi^[9].

Miflardan biriga koʻra, u Geraklga javob berishdan bosh tortgan, lekin keyin rozi boʻlgan^[10].

Esxilning „Evmenidlar“ tragediyasining, Yevripidning „Ion“ tragediyasining bosh qahramoni.

Qiziq faktlar

1897-yilda kashf etilgan asteroid (432) Pifiya nomi bilan atalgan.
Arieka — Uilyam Goldingning „Qoʻsh til“ romanining bosh qahramoni pifiyaga aylanadi.
Vebster lugʻatiga koʻra, „folbinlik qobiliyatiga ega deb hisoblangan har qanday ayol jodugardir“ degan keng maʼnoda eskirgan va notoʻgʻri ifodadir^[3].
Pifiya Matritsa film trilogiyasi tarjimasining ruscha versiyasida orakul qahramonining nomi sifatida ishlatiladi.
SJITI xodimlari — Pifiyalarda Strugatskiy aka-ukalari hikoyasida Dushanba kuni shanba kunidan boshlanadi. Institutda pifiyalik qoʻllanilmaydi. Ular juda koʻp chekadilar va bashorat qilishning umumiy nazariyasi bilan shugʻullanadilar.

Yana qarang

Manbalar

↑ Пифия / Введенский Б. А. // Печь — Польцин. — М. : Советская энциклопедия, 1955. — (Большая советская энциклопедия : [в 51 т.] / гл. ред. Б. А. Введенский ; 1949—1958, т. 33).
↑ „sensitive“, Новый большой англо-русский словарь: в 3-х т. Около 250000 слов, 2-е изд., испр., М.: Русский язык, 1997. ISBN 5-200-02373-4.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 Мид Дж. „Пифия“, . Теософский словарь.
↑ „Пифия“, Атеистический словарь, 3-е изд., М.: Политиздат, 1986.
↑ Крысин, Л. П. „Пифия“, . Толковый словарь иноязычных слов, 15000 экз, Библиотека словарей русского языка, М.: Русский язык, 1998. ISBN 5-200-02517-6.
↑ „Пифия“, Словарь античности. М.: Прогресс, 1989.
↑ Гладкий В. Д. „Пифия“, . Древний мир. Энциклопедический словарь в 2-х томах. М.: Центрполиграф, 1998. ISBN 5-218-00724-2.
↑ ^8,0 ^8,1 Павленков, Ф. „Пифия“, . Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка, 2-е изд., Типография Ю. Н. Эрлих, 1907.
↑ Псевдо-Аполлодор. Mifologicheskaya biblioteka II 4, 12; III 15, 6; Sm. Нонн. Deyaniya Dionisa II 698
↑ Псевдо-Аполлодор. Mifologicheskaya biblioteka II 6, 2

Adabiyotlar

Щукарев А. Н. Пифия // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
Пифия / Стрелков А. В. // Перу — Полуприцеп. — М. : Большая российская энциклопедия, 2014. — С. 302. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 26). — ISBN 978-5-85270-363-7.

[1] Пифия / Введенский Б. А. // Печь — Польцин. — М. : Советская энциклопедия, 1955. — (Большая советская энциклопедия : [в 51 т.] / гл. ред. Б. А. Введенский ; 1949—1958, т. 33).

[2] „sensitive“, Новый большой англо-русский словарь: в 3-х т. Около 250000 слов, 2-е изд., испр., М.: Русский язык, 1997. ISBN 5-200-02373-4.

[autogenerated2-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 Мид Дж. „Пифия“, . Теософский словарь.

[4] „Пифия“, Атеистический словарь, 3-е изд., М.: Политиздат, 1986.

[5] Крысин, Л. П. „Пифия“, . Толковый словарь иноязычных слов, 15000 экз, Библиотека словарей русского языка, М.: Русский язык, 1998. ISBN 5-200-02517-6.

[6] „Пифия“, Словарь античности. М.: Прогресс, 1989.

[7] Гладкий В. Д. „Пифия“, . Древний мир. Энциклопедический словарь в 2-х томах. М.: Центрполиграф, 1998. ISBN 5-218-00724-2.

[autogenerated1-8] 8,0 ^8,1 Павленков, Ф. „Пифия“, . Словарь иностранных слов, вошедших в состав русского языка, 2-е изд., Типография Ю. Н. Эрлих, 1907.

[9] Псевдо-Аполлодор. Mifologicheskaya biblioteka II 4, 12; III 15, 6; Sm. Нонн. Deyaniya Dionisa II 698

[10] Псевдо-Аполлодор. Mifologicheskaya biblioteka II 6, 2

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]