yoʻ-na-lish

1 Yoʻnalmoqfl. har. n.

2 maxe. Biror narsaning harakatdagi yoʻli; trayektoriya. ◆ Tik yoʻnalish. Snaryadning yoʻnalishi. yat U [ Shayboniyxon ] ◆ otlarning chopqirini tanlab qoʻygan, bugun esa shamol-ning yoʻnalishiniyu, yerning nishabligini ham hisobga olgan edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

3 Hayot, faoliyatdagi muayyan yoʻl. ◆ Bu ekspeditsiya bir yoqdan Sheralining geologiyada oʻz oʻrni, mavqei, yoʻnalishini belgilab bergan boʻlsa, ikkinchi yoqdan katta-kichik olimlar diqqatini jalb etdi. S. Karomatov, „Ol-tin qum“ . ◆ Bahrom bilan doʻstlashuvim hayotim-ning bundan keyingi yoʻnalishiga katta taʼ-sir oʻtkazdi. M. Qoriyev, „Oydin kechalar“ .

4 Ilm-fan va b. sohalarga xos oqim, ularning sohasi, tarmogʻi. ◆ Hozirgi kunda ilm-fanning biror yoʻnalishida yetuk mutaxassis boʻlish uchun fanning boshqa yoʻnalishlarini ham chuqur bilish kerak. Gazetadan .

ЙЎНАЛИШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

yoʻnalish (koʻplik yoʻnalishlar)

• Turkcha: rota