halka

• IPA^(anahtar): /hal.ˈca/
• Heceleme: hal‧ka

halk + -a

halka

1. halk (ad) sözcüğünün yönelme tekil çekimi

Osmanlı Türkçesi حلقه‎, Arapça حَلْقَة‎ (ḥalḳa).

halka (belirtme hâli halkayı, çoğulu halkalar), sahiplik şekli halka -sı

1. çember şekliinde çeşitli cisimlerden yapılmış tutturma aracı

   Perde halkası.

2. çember şekliinde dizilmiş topluluk

   İmâmeyn de İmâm-ı Âzam'ın halkasında yetişmiştir.

3. çeşitli metallerden veya tahtadan yapılmış çember

   Belinde uzun gümüş halkalarla asılı gümüş anahtarları vardı. — F. R. Atay

4. değerli metallerden yapılan çember şekliindeki süs eşyası

   Kulağındaki altın halka 18 ayardır.

   Nişan halkası.

5. su gibi sıvıların içine katı bir cismin düşmesiyle oluşan, gittikçe büyüyerek açılan çembere benzeyen şekli

   Suda halkalar oluştu.

6. uykusuzluk, yorgunluk, üzüntü v.s. sebeplerle göz altında beliren koyuluk

   Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz / Ya gözler altındaki mor halkalar — C. S. Tarancı

7. (cebir) Boş olmayan bir küme üzerinde iki ayrı ikili işlem tanımlıyken işlemlerden biri ile küme bir değişmeli grup, ikinci işlemle bir yarı grup meydana getiriyor ve işlemlerden birinin diğeri üzerinde sağdan ve soldan dağılma özelliği varsa bu kümeyle iki işlemin meydana getirdiği cebirsel yapı.
8. (gastronomi) bir tür ufak, yağlı ve tuzlu simit

   İstanbul fırınları çocuk bileği gibi ince halkalar yaparlardı. — R. N. Güntekin

9. (spor) yerden yüksekliği ayarlanabilen aralıklara asılı iki halatın uçlarına takılan 18 santimetre çapında, 28 milimetre kalınlığında tahta veya deri kaplı iki demir halkadan oluşan asılma araçlarından her biri

• (cebir): cisim

• (cebir): değişmeli grup

• Jüpiter'in halkaları, Neptün'ün halkaları, Satürn'ün halkaları

• Vikipedi'de halka

halka (karşılaştırma daha halka, üstünlük en halka)

1. çember şeklinde olan

• Türk Dil Kurumuna göre "halka" maddesi

Arapça, حَلْقَة‎ (ḥalḳa).

• Heceleme: hal‧ka

halka

1. halka

• Heceleme: hal‧ka

halka

1. çember, halka

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.