Yeterli sebep ilkesi

Yeterli sebep ilkesi, yeter sebep olmadıkça bir yargının doğruluğundan söz edilemeyeceğini; her şeyin bir sebebi ya da nedeni olması gerektiğini belirten bir mantık ilkesidir.^[1][2] Kısacası bir şeyin veya bir yargının doğru olmasının nedeni bir başka şey veya yargıdır. Bu ilke, birçok öncülüyle birlikte Gottfried Wilhelm Leibniz tarafından dile getirilmiş ve öne çıkarılmış; Arthur Schopenhauer ve 9. Baronet Sir William Stirling Hamilton tarafından daha da kullanılmış ve geliştirilmiştir.