Tahtacılar

Ataları, Oğuz boylarına bağlı Ağaçeriler'dir. Timur, Türkistan ve Horasan'ı egemenliği altına alınca, yurtlarını terk etmek zorunda kalan Ağaçeriler'in bir bölümü İran'a, çoğunluğu da Anadolu'ya yerleşti. Diğer bazı kaynaklara göre ise Tahtacılar, tarihi Hunlar’a dayanan bir soya sahiptirler. Büyük Hun İmparatorluğu‘ nun yıkılışından sonra Batıya göç eden Hunların bir kolu 395 tarihinde Erzurum üzerinden Anadolu’ya gelmiştir. Büyük bir göç dalgası da 466’da gerçekleşmiş, Avrupa Hunları’na bağlı Ağaçeri Türk boyları Anadolu’ya gelmişler ve yerleşmişlerdir. Moğolların Anadolu'yu işgal etmesi üzerine, buraya gelmiş olan Ağaçeriler bu kez Suriye ve Irak'a göç ettiler. Bunlardan bazılarının Timur'un ölümünden sonra 1405 yılında yeniden Anadolu'ya döndüğü ve bu dönemlerden itibaren 'Tahtacılar' olarak anıldığı kabul edilir. Fatih Sultan Mehmed' in, 1453 yılında İstanbul'un fethi sırasında kullanılan gemilerin yapımı için, Balıkesir' in Kaz Dağları'ndaki köylerden Tahtacıları da getirdiği bilinir. Tahtacılar, araştırmacıların bir kesimi tarafından Yörükler ile aynı sosyal yapıda değerlendirilmişlerdir.^[2]

Yazılı kaynaklarda Tahtacı adına ise ilk olarak 16. yüzyılda Osmanlı vergi nüfusu tahrir defterlerinde “Cemāat-ı Tahtacıyān” şeklinde rastlanmaktadır.^[3]

 

Zamanla yerleşik yaşama geçmeye başlayan Tahtacılar günümüzde daha çok Adana, Mersin, Antalya, Muğla, Denizli, Isparta, Burdur, Aydın, İzmir, Manisa, Balıkesir, Çanakkale, Afyonkarahisar gibi illerde yaşamaktadırlar.

Adana'daki Tahtacı köyleri:

• Pozantı: Belemedik
• Karaisalı: Nergizlik
• İmamoğlu: Uluçınar
• Seyhan:Yeşiloba
• Çukurova:Bahçeşehir

Mersin'deki Tahtacı köyleri:

• Toroslar: Dalakderesi, Düğdüören, Bekiralanı
• Erdemli: Tömük
• Silifke: Sayağzı, Kırtıl
• Mut: Yazalanı, Kayabaşı, Keleceköy, Kamaçukuru
• Tarsus: Çamalan, Kaburgediği
• Mezitli: Kuzucubelen
• Anamur: Kaşdişlen
• Bozyazı: Çubukkoyağı, Bahçekoyağı, Tekedüzü

Antalya'daki Tahtacı köyleri:

• Elmalı: Akçaeniş
• Finike: Alacadağ, Arifköy, Gökbük
• Kumluca: Beşikçi, Hızırkahya, Toptaş
• Manavgat: Dolbazlar, Sağırin

Muğla'daki Tahtacı köyleri:

• Fethiye: Foça

Balıkesir'deki Tahtacı köyleri:

• Balıkesir: Türkali
• Burhaniye: Pelitköy, Tahtacı
• Edremit: Arıtaşı, Çamcı, Doyran, Kavlaklar, Mehmetalan, Tahtakuşlar
• Kepsut: Mehmetler
• Savaştepe: Kongurca

Çanakkale'deki Tahtacı köyleri:

• Çanakkale: Akçeşme, Çiftlikdere, Denizgöründü, Elmacık, Gürecik, Kayadere
• Ayvacık: Bahçedere, Güzelköy, Uzunalan
• Bayramiç: Karıncalı
• Ezine: Derbentbaşı, Koşuburun

İnançlarında ve yaşam biçimlerinde Şamanizm'e ilişkin kanıtlar bulunmasıyla birlikte, korudukları bu kültür, Alevilik inanç ve töreleri ile harmanlanmıştır. İçinde Öz Türkçe'den pek çok kelimeler barındıran, günümüze kadar muhafaza edebildikleri bir günlük konuşma dili kullanmaktadırlar. Kullandıkları ağız, yaşadıkları bölgelerin ağız özelliklerinden de beslenmiş, etkileşime girmiştir.

Tahtacılar tarih boyunca hep doğayla iç içe yaşamışlardır. Giyim kuşamları, el sanatları, yemek kültürleri ile büyük bir kültürel zenginliğe sahiptirler. Örf, adet ve gelenekler bakımından Orta Asya Türk kültüründen izler taşırlar. Zanaat olarak sürdürdükleri ağaç işçiliğinde kadın - erkek birlikte çalışırlar. Bir kısım halk, Cumhuriyet ilan edildikten sonra azalan kamusal baskı nedeniyle ziraat, esnaflık, memurluk, serbest meslek vb. meslek gruplarına da ayrılmıştır. Eskiden bu yana süregelen önemli geleneklerinden birisi de bir düğünün hemen sonrası, yeni gelin olmuş kadınlar için yapılan 'Baş Bağlama' ritüelidir.^[4]

 

• Musa Eroğlu: Türk halk müziği sanatçısı ve bağlama virtüözü. Mersin Tahtacılarından olan Eroğlu, genellikle Tahtacı türküleri derlemektedir.
• Ahmet Günday: Türk halk müziği sanatçısı. Muğla Fethiye Tahtacılarından olan Günday, genellikle Tahtacı türküleri derlemiş ve seslendirmiştir. 13 Mart 2021 tarihinde vefat etmiştir.

• Ortaca Olayları

• Ege Bölgesi Tahtacı Dernekleri