Dâî

Bu unvan mezhebin en büyük yöneticileri için kullanılmaktaydı. Elli sekiz yıl Fâtımî Hâlifeliği yapan Ebû Tamîm Ma’add el-Mûstensir bil-Lâh bunların en ulûları arasında yer almaktaydı.

Dâ'î-i Â'zam tarafından bir ülkeye Fâtımîler'in İsmâilîyye mezhebini yaymak için görevlendirilen ve o bölgenin en yüksek dînî Vâlisine verilen isimdi. Bunların içinde en meşhurlarından olan ikisi Ebû Tamîm Ma’add el-Mûstensir bil-Lâh tarafından atanmıştı ki, "Hûccet-i Mûstensir" olarak adlandırılmışlardı. Görevleri Bâtınî-Yedicilik i'tikadını mesûl oldukları ülkelerde yaymak olan bu Bâb-ı Hûccetler arasında en meşhûr olanları, Yemen'de İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'ni yaymakla görevli "Banû Sûleyhîler Hanedânlığı Melîkesi ʾErvâ bint ʾAhmed bin Muhammed bin Kâsım bin Mûsâ el-Sûleyhî", Taberistan-Pamir-Gürgan havâlisinde İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'ni yaymakla görevli "Muin’ed-Dîn Nâsır-ı Hüsrev", ve Hindistan kıt'asına Bâb-ı Hûccet olarak atanan asıl ismi Baalam Nath^[2] olan "Hindistan Fâtımî Dâvetçisi Molla Abadullah Vâli’ûl-Hind" (1050-1100) gelmekteydi.

Görevleri İsmâ‘îl’îyye Mezhebi'nin Kahire ve Yemen'deki kurulmuş olan iki büyük karargâhları arasınaki irtibâtı sağlamakla memur tâyin edilmiş olan Dâ'îlere ise "Dâ'î el-Beliğ" adı verilmekteydi. Bu Dâ'î el-Beliğler arasında en meşhurlarıysa yine 1126 yılında hâlife El-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh devrinde "Dâ'î el-Beliğ Lamak ibn Mâlik" ve oğlu "Dâ'î el-Beliğ Yahya ibn Lamak" idi.

Mustâ‘li-Tâyyîb’îyye i'tikadına göre "gayba" halinde Gizlenen-İmâm aynı zamanda Yirmi Birinci İsmâ‘îl’îyye imâmı da olan Et-Tâyyîb Ebû’l-Kâsım'dır. Babası hâlife El-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh Hasan Sabbah'ın "Haşhaşin Cephesi" mensûpları tarafından katledildiğinde henüz birkaç aylık idi. Bu nedenle de İsmâilîlik Mezhebi'nin Yemen'deki karargâhının yöneticisi olan Yemen Melikesi Hüccet-i Mûstensir "Ervâ el-Sûleyhi el-İsmâilîyye", (Tam Adı: (Arapça: أروى بنت أحمد بن محمد بن جعفر بن موسى الصليحي الإسماعيلية), ʾErwà bint ʾAḥmed bin Muḥammed bin Câʿfer bin Mūsà el-Ṣulayḥī el-ʾIsmāʿīliyyä, Doğumu: Milâdî 1048 – Vefatı: Milâdî 1138 / Hicrî 22 Şaban 532)^[3] El-Âmir bi'Ahkâmi’l-Lâh'ın kendisine vermiş olduğu selâhiyeti kullanarak Bâtınî İsmâilîyye'nin başına dinî mes'elelerde tam yetki ve mutlak sorumluluk sahibi bir Dâ'î'yi, Zû'ayib bin Mûsâ'yı Dâ'î el-Mutlak olarak atamıştı.

Dâ'î el-Mutlak'ın tam selâhiyetli ve icâzetli temsilcilerine ise "Me’zûn Mutlak" ya da "Mevâzin" adı verilmektedir. Örneğin, ilk Dâ'î el-Mutlak olarak atanan Zû'ayib bin Mûsâ'nın Me'zûn'u "Seyyîdinâ Khattâb ibn Hasan" idi. Davûdîlik'te Me'zûnların yardımcıları da "Mûkasîr" veya "Mûkasîrin" olarak adlandırılmaktadır.

• Davûdî-Tâyyibî Seyidnâlar
• Chronological List of Duatil Mutlaqin)5 Aralık 2012 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi
• Daftary, Farhad, The Ismaili, Their History and Doctrine(Chapter -Mustalian Ismailism-p. 300-310)
• Lathan, Young, Religion, Learning and Science
• Bacharach, Joseph W. Meri, Medieval Islamic Civilisation
• Bin Hasan, Idris, Uyun al-akhbar (Bin Hasan was the 19th Da'i of the Dawoodi Bohra. This volume is a history of the Ismaili community from its origins up to the 12th century CE, the period of the Fatimid caliphs al-Mustansir (d. 487/1094), the time of Musta‘lian rulers including al-Musta‘li (d. 495/1101) and al-Amir (d. 524/1130), and then the Tayyibi Ismaili community in Yemen.)