Siratü Beni Hilal

Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. Lütfen ilgili maddelerden bu sayfaya bağlantı vermeye çalışın. (Haziran 2023)

Al-Sirah al-Hilaliyyah (Arabic ' El-Hilalis Chronicle ' Sirat Bani Hilal (سيرة بني هلال Sīra Banī Hilāl ) veya al-Hilali destanı olarak da bilinen ve Banu Hilal'in Bedevi kabilesinin Arabistan'daki Necd'den Mısır üzerinden Tunus ve Cezayir'e yaptığı yolculuğun hikâyesini anlatan sözlü edebiyat destanıdır . 11. yüzyılda meydana gelen tarihi olayların etrafında inşa edilmiştir. Banu Hilal, Muvahhidler tarafından yok edilmeden önce, bir asırdan fazla bir süre boyunca Orta Kuzey Afrika'da egemendi. Destan, folklorik ve sözlüdür, nispeten yakın zamanlara kadar yazıya dökülmemiştir ve belirli bir ortaya çıkış tarihi yoktur. Orta Çağ ile 19. yüzyıl arasında Arap halk geleneği içinde gelişen bir düzine büyük sözlü epik şiirden, Sırat Bani Hilal bugün hala bütünsel müzik biçiminde icra edilen tek şiirdir. Bir zamanlar Orta Doğu'da yaygın bir durumda olan destan, bugün sadece Mısır'da icra edilmektedir. 2008 yılında UNESCO'nun İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirası Temsili Listesi'ne girdi.^[1]

Taghribat Bani Hilal olayı, Zirid Tunus'un 11. yüzyılda Fatımi imparatorluğundan ayrıldığı tarihe dayanmaktadır. İlk kaynaklar, Fatımi Halifesinin Ziridleri isyan ettikleri için cezalandırmak için Banu Hilal'i Orta Kuzey Afrika topraklarına nasıl gönderdiğini anlatmaktadır. Bazı Batılı tarihçiler bu siyasi motivasyonları reddediyor ve sosyolojik ve iklimsel motivasyonları vurgulamaya çalışmak yerine göçlerin politik olarak motive olup olmadığından şüphe ediyor.

Destan, Kuzey Afrika'daki Arap kimliği ve İslam'ın Sahra boyunca yayılması ve Mali ve Nijer gibi Sahel eyaletleri kadar güneydeki ülkelerin kültürel mirasını etkilemesi için temel bir efsaneyi temsil etmeye başladı.

14. yüzyıldan beri yapılan bu destan, işinde usta şairler tarafından, vurmalı bir enstrüman ile kendi müzik eşliklerini sağlayan mısralar halinde söylenmiştir. Arap halk tarihini, geleneklerini, inançlarını, sembolizmini ve geleneklerini yansıtan eşsiz bir edebiyat ve müzik formudur. Destandan üretilen atasözleri ve bulmacalar, genelde Orta Doğu'nun birçok bölgesinde günlük konuşmanın bir parçası halindedir.^[2] Ebu zed al-Hilaliy, El Zenaty Kalepha ve Zayab Ibn Ganem bu destanın öne çıkan karakterlerindendir ve Orta Doğu'da destanda adı geçen kahramanların adlarını taşıyan birkaç farklı yer vardır. Al-Sirah Al Hilaliyyah, cesareti ve kahramanlığı yüceltir ve içinde şeref ve intikam, savaş ve romantizm temaları içerir. Hatırlanan ve sözlü olarak aktarılan bir tarihten olayları sosyal ve tarihsel bağlamlarına yerleştirir ve bu toplulukların zaman içindeki gelenek ve görenekleri ile yiyecek, giyecek ve yaşam tarzlarının bir kaydıdır.^[3][4]

Destan, bu tarihi olaylardan esinlenmiştir. Hilali lideri Ebu Zeyd el-Hilali, burada kısaca "Ebu Zeyd", destansı bir şekilde doğumu gerçekleşir: on bir yıldır kısır olan annesi, sihirli bir pınarda dua eder ve hamile kalması umuduyla kara bir kuşu çağırır. "Bana bu kuş gibi bir erkek çocuk ver / Bu kuş gibi siyah" diyerek. Dileği tam istediği gibi gerçekleşir ve böylece oğlu siyah tenli doğar ve bu nedenle o ve annesi halkı tarafından dışlanır. "Arap destanında [siyah ten] hizmet eden statüsünün kesin bir işaretidir", ancak asil olduğu için doğuştan bir savaşçı ve aynı zamanda toplumdan dışlanmış. Kaderi, Mağrip'i fethetmek için tüm Bedevi kabilelerini birleştirmektir; Bunu yapmadan önce iki düşmanı alt etmesi gerekir: Yahudi bir lider olan Khatfa ve kötü bir Müslüman kral olan Handal.^[5]

Ebu Zeyd'in rakibi Zenata kabilesinin kahramanı Khalifa al-Zanati'dir . Arap Banu Hilal ile Berberi Zenata arasındaki savaş, Ebu Zeid'in adını taşıyan Sira'nın ana temasını oluşturur. Destanda öne çıkan bir diğer karakter ise Şehta'dır (شحتة).

Destanda yer alan kadınlar arasında halkına ihanet eden ve bir Arap'a aşık olan Berberi bir prenses olan Su'da da vardır.^[6]

Sira başlangıçta sözlü olarak taşındı ve nesilden nesile genellikle ozanlar aracılığıyla şiir biçiminde aktarıldı ve daha sonra birçok varyantta kaydedildi.

Mısırlı şair ve yazar Abdel Rahman el-Abnudi, destanın varyantlarını belgelemek için Mısır'dan Libya'ya ve Tunus'a seyahat ederek kapsamlı bir Sira koleksiyonu yaptı.

Destan, Baibars biyografisine çok benzeyen, 20. yüzyıla kadar kafelerde hikâye anlatıcıları tarafından anlatıldı.

Hilali'yi yapanlar, bir zamanlar bu performansların tek gelir kaynakları olduğu belirli ailelerden gelmekteydiler. Sanatçılar genellikle çıraklıklarına beş yaşında başlarlar ve eğitimleri en az on yıl sürer. Bu zorlu çıraklık sürecinde şairler hafızalarını, şarkı söyleme ve enstrüman çalma becerilerini mükemmelleştirir ve geleneksel olay örgüsünü çağdaş izleyicileriyle alakalı hale getirmek için doğaçlama yorum sanatını öğrenirler. Geleneksel olarak Al-Sirah Al-Hilaliyyah, düğünler, sünnet törenleri ve özel toplantılar gibi sosyal ve özel etkinliklerde yapılır ve performanslar genellikle 50 ila 100 saat sürer.^[4]

Hilali performanslarında ağırlıklı olarak ahşap enstrümanların eşlik ettiği müzikler yer almaktadır. Bunlar arasında rababa (Arap kemanı ) ve smsmiyya (tampura ) gibi yaylı çalgılar, selamiyyah, zummarah, mizmar, arghul ve ney (açık uçlu flüt) gibi üflemeli çalgılar ve tabla ve tef gibi vurmalı çalgılar yer alır.^[7]