McLaren MP4/3

McLaren MP4/3
Kategori	Formula One
Üretici	McLaren (şasi) Porsche (motor)
Tasarımcı(lar)	Steve Nichols (Yönetici mühendis) Neil Oatley (Baş Tasarımcı) Gordon Kimball (Baş Tasarımcı Yardımcısı) Tim Wright (Kıdemli mühendis) Bob Bell (Baş Aerodinamist) Hans Mezger (Baş Motor Tasarımcısı (Porsche)
Selefi	MP4/2C
Halefi	MP4/4
Teknik özellikleri
Şasi	Karbon fiber ve Alüminyum Petek yapısı Monokok
Süspansiyon (ön)	Çift salıncaklı süspansiyon, İtme çubuğu aktivasyonlu dahili Bilstein yay / Amortisör
Süspansiyon (arka)	Ön süspansiyon ile aynı
Aks izi	Ön: 1.841 mm (72,5 in) Arka: 1.676 mm (66,0 in)
Dingil mesafesi	2.794 mm (110,0 in)
Motor	TAG-Porsche TTE PO1, 1.496 cc (91,3 cu in), 90° V6, turbo (4.0 bar sınırlı), Ortadan motor, uzunlamasına monte edilmiş
Şanzıman	Getrag 5-vites Manuel şanzıman
Güç	850 hp (633,8 kW) @ 12,000 rpm[1]
Ağırlık	540 kg (1.190 lb)
Yakıt	Shell
Lastik	Goodyear
Müsabaka tarihçesi
Kayda değer katılımlar	Marlboro McLaren International
Kayda değer sürücüler	1. Alain Prost 2. Stefan Johansson
İlk galibiyet	1987 Brezilya Grand Prix
Yarışlar Galibiyet Pol En hızlı tur 16 3 0 2
Üreticiler Şampiyonası	0
Sürücüler Şampiyonası	0
Dikkat! Aksi belirtilmedikçe, bütün veriler Formula 1 Dünya Şampiyonası Grand Prix verilerini işaret eder.

McLaren MP4/3, McLaren takımının 1987 Formula 1 Dünya Şampiyonası'nda yarıştığı otomobildir. Araba, uzun süredir McLaren mühendisi Steve Nichols'un liderliğinde, Neil Oatley, Gordon Kimball, Tim Wright ve Bob Bell ile birlikte tasarlandı. Aynı zamanda, 1983'te piyasaya sürülen TAG - Porsche turbo motorla çalışan son McLaren arabasıydı. Arabayı, takımdaki dördüncü sezonunda çifte Dünya Şampiyonu Alain Prost ve Ferrari'den ayrılan Stefan Johansson kullanıyordu .

MP4/3'ün aerodinamiği MP4/2'den tamamen farklıydı ve araba, 1984'ten 1985'e kadar yürürlükte olan 220 litre limitinden ziyade 195 litrelik maksimum yakıt kapasitesi limitinden yararlanmak için çok daha alçaltılmış görünüyordu. Yan kanallı radyatörlerin eklenmesiyle, otomobilin temel dış şekli tamamen yeni ve katmanlı görünümlü selefinden daha şıktı ve otomobilin hafızada kalan görsel özelliği burun kısmıydı ki burası da yeniden tasarlanmıştı ve aslında daha alçak ve yaklaşık %10 daha küçüktü. Yeni arabanın süspansiyon düzeni MP4/2C ile hemen hemen aynıydı.

Pek çok kişi için MP4/3, 1986 Brabham ekibi tarafından kullanılan düşük hatlı Brabham BT55'in çizgileri boyunca tasarlanmış gibi görünüyordu. Brabham'ın uzun süredir tasarımcısı olan Gordon Murray, McLaren'e 1987'de Barnard'dan görevi devralan yeni Teknik Direktörü olarak katılmıştı ve bu, onun yeni görünüm McLaren'in tasarımında önemli bir rol oynadığına dair popüler inanca yol açtı. Ancak takım yöneticisi Jo Ramírez, BT55'in tasarımının araç üzerinde hiçbir etkisinin olmadığını ve Murray'in öncelikle kalite kontrolden sorumlu olduğunu söyleyerek, Murray'in MP4/3 tasarımına desteğinin küçük olduğunu ima etti. Bununla birlikte, Murray'in kendisi o zamandan beri bu arabanın ve onun halefi McLaren MP4/4'ün orijinal Brabham BT55 çizimleri temel alınarak tasarlandığını söyledi (yasal olarak ona ait oldukları için, Murray BT55'in çizimlerini McLaren'e yanında getirmişti). O zamandan beri iddia, mühendislik direktörü Steve Nichols tarafından tartışılmıştır.^[2]

Motor, MP4/2'yi çok başarılı bir şekilde çalıştıran aynı 1,5 litrelik, Porsche yapımı, TAG tarafından finanse edilen ve rozetli çift turbo V6 motordu. Yeni azaltılmış yakıt limitiyle başa çıkmak için sıkıştırma ve motor dengelemesinde küçük değişiklikler yapılmasının yanı sıra 1987'den önce sınırsız olan FIA'nın turbo şarjını sonradan 4,0 barlık turbo boost ile sınırlayan zorunlu açma valfini de geliştirdi.^[3]

1987'de Alain Prost'un MP4/3'ü ile Brezilya, Belçika ve Portekiz Grand Prix'sinde üç galibiyet elde edildi. Stefan Johansson birkaç kez podyum yer aldı, ancak 1988'de onun yerini Ayrton Senna alacaktı. McLaren, Markalar Şampiyonası'nı 76 puanla genel klasmanda 2. bitirmeyi başardı. MP4/3, McLaren TAG-Porsche ortaklığının gelişiminin zirvesini temsil ediyordu. Porsche-TAG motoru, güncellenmiş bir Motronic 1.7 motor yönetim sistemine sahipti ve yarış donanımında 790 fren beygir gücü (590 kW) ve elemede 850 fren beygir gücü (630 kW) kadar üretebiliyordu.

1987'de, başta Ford V6 turbo ile Benetton ve 4 silindirli Megatron turbo (eski adıyla BMW turbo) ile Arrows olmak üzere bazı takımlar, açılır valfle ilgili sorunlarla karşılaştı. 4,0 bar limitinin altında kalındığında daha az beygir gücü üretiliyordu. McLaren, 1987'de TAG'lerinin turbo sınırını genellikle 3,6 bar olarak ayarlayarak bu sorunu aştı. Bu ayarlama aynı zamanda McLaren'e daha iyi yakıt ekonomisi avantajı da sağladı.

Turbo takviye basıncının 1988 yılında 2,5 bar'a düşürülermesi ise turbo motorların güç çıkışının doğal emişli arabaları daha rekabetçi hale getirmek amacıyla yaklaşık 650 fren beygir gücü (480 kW) düzeyine düşürülmesinin ardından, MP4/3 günümüzde de şimdiye kadar yapılmış en güçlü F1 arabalarından biri olarak kalmaya devam etmektedir. Turboşarjlı motorlar 1989 yılında tamamen yasaklandı ve böylece o dönemde Formula 1'deki turbo çağı, ulaşılan beygir güçleri açısından en yüksek seviye olarak kaldı.

MP4/3 aynı zamanda, 1973 yılında emekli olan Jackie Stewart'ın 27 galibiyet rekorunu kırarak Formula 1 tarihinde en çok galibiyet alan sürücü olan Alain Prost'un 1987 Portekiz Grand Prix'sini kazandığı otomobildi.

MP4/3, TAG-Porsche motorunu kullanan son McLaren Grand Prix arabasıydı. Halefi olan oldukça başarılı MP4/4, gücünü Honda V6 turbodan alacaktı.

1981'de tamamen yeni MP4/1'in yaratılmasından sonra Hercules Aerospace'in yardımıyla karbon fiberden beş yeni MP4/3 arabası kalıplandı. 1'den 5'e kadar şasi numaraları olan araçların ilk üçü Brezilya'daki ilk yarışa hazırdı ve yıl boyunca kullanıldılar.^[4]

1987'de iki MP4/3 imha edildi, ancak üç tam MP4/3 hala duruyor: Şasi #4, Donington Müzesi'nde sergileniyor, şasi #5 hala McLaren'a ait ve şasi #1, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bir Porsche koleksiyoncusuna aittir ve 9 Mart 2012'de Amelia Island, FL'de Gooding & Company tarafından yapılan açık artırmada alınmış olup, özel bir kişiye ait olan tek modeldir.

#1 : Österreichring hariç her yarışta yedek araç olarak kullanıldı. Stefan Johansson, Österreichring'de iptal edilen startta (1.) bu şasiyle yalnızca bir kez yarıştı.

#2 : Johansson'un pilotluğunda Rio, Imola, Spa, Monako, Detroit, Paul Ricard, Silverstone, Hockenheim ve Hungaroring'de yarıştı. Araç, Johansson tarafından Österreichring'de antrenman sırasında bir geyikle çarpışıp parçalanmasının ardından hurdaya ayrıldı.

#3 : Araç, Alain Prost pilotajında Rio, Imola, Spa, Monaco, Detroit ve Paul Ricard'da yarıştı. Österreichring'deki yarışta kullanılmak üzere Johansson için modifiye edilmişti. Başlangıçta Mexico City'de yedek araçtı, ancak daha sonra Johansson tarafından kullanılmasına rağmen, 1. turda kaza yapınca hurdaya ayrıldı.

#4 : Prost tarafından Silverstone, Hockenheim, Hungaroring, Österreichring, Monza, Estoril, Jerez, Mexico City, Suzuka ve Adelaide yarışlarında kullanılan yeni araba.

#5 : Monza, Estoril, Jerez, Suzuka ve Adelaide yarışlarında Johansson için hazırlanan yeni araba.

MP4/3B olarak bilinen altıncı bir araç, McLaren'in 1988 umutlarını güçlendirecek olan Honda turbo motoru kullanan bir geliştirme katırıydı. MP4/3B hiçbir zaman yarışmadı, ancak Prost ve daha sonra 1988 takım arkadaşı Ayrton Senna tarafından test edildi, ta ki tamamen yeni MP4/4, 1988 sezonunun başlamasından bir hafta önce Imola'da ilk pist çıkışını yapana kadar (Prost, MP4/4 ile Imola'yı MP4/3B'de olduğundan 2 saniye daha hızlı turladı. MP4/4, 1988'deki 16 yarışın 15'ini kazanarak ve 15 defa pol pozisyonunu alarak F1 tarihindeki en baskın tek sezonluk otomobil olmuştur.) Rolü bitirdikten sonra altıncı araba Arjantin'e gitti ve Balcarce'deki Juan Manuel Fangio Müzesi'nde sergileniyor.^[5]

• 
  TAG TTE PO1 V6 turbo

(anahtar ) (italik sonuçlar en hızlı turu gösterir)