Kıyı çizgisi
Kıyı çizgisi Resmî Gazete’de yayınlanan Kıyı Kanunu Yönetmeliği’ne göre; Deniz, tabii ve suni göl ve akarsularda, taşkın dışında, suyun kara parçasına değdiği noktaların birleşmesinden oluşan meteorolojik durumlara göre değişen doğal çizgi.
Özellikleri
[değiştir | kaynağı değiştir]
Tabi ve suni göllerde Devlet Su İşleri, Genel Müdürlüğünce belirlenen maksimum su kotu kıyı çizgisini belirler.
Kıyı çizgisi durağan değildir. Aksine gel-git hareketlerine, sürekli rüzgarların veya seyş olaylarının etkisiyle kıyı şeridi üstünde ileri geri yer değiştirir.
Yer değiştirme miktarı deniz seviyesinde meydana gelen oynamaların genliğine ve kıyı profiline göre değişir. Yüksek falezli kıyılarda önemsiz olduğu halde kıyı ovaları gibi alçak kıyılarda büyük boyutlara ulaşabilir.
Alışılan gel (med) seviyesi sırasında kıyı çizgisinin bulunduğu mevki normal kabul edilir. Fakat bazen, özellikle ekinokslar sırasında şiddetlenen gel (med) olayları sırasında veya karaya doğru esen şiddetli ve devamlı rüzgarların etkisi altında sular bu sınırın daha yukarısına kadar yükselebilir. Buna göre kıyı şeridinde ayrıca iki kısım ayrılabilir: Bunlardan biri, normal kıyı çizgisi ile denizin karaya doğru en fazla ilerlediği sınır arasında kalan zondur ki buna artkıyı adı verilir. Buna karşılık normal kıyı çizgisi ile suların çekilebildiği en alçak seviye arasında kalan zon da önkıyı diye adlandırılır.[1]
Kaynakça
[değiştir | kaynağı değiştir]- ^ "KIYI KANUNUNUN UYGULANMASINA DAİR YÖNETMELİK" (PDF). 18 Nisan 2013 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2020.
- Jeomorfoloji 2 (Güncelleştirilmiş 3. Baskı bas.). İstanbul: Der Yayınları. 2001.
- Jeomorfoloji’nin Ana Çizgileri 2 (3. Baskı bas.). İstanbul: Çantay Kitabevi. 2003.
