Delta ya da çatal ağız, bir ırmağın çatallanarak denize döküldüğü yerdir. Eski Yunan tüccarların Nil Nehri'nin denize ulaşan kısmında üçgen biçiminde kara parçaları olduğunu gördüler. Oluşan şekiller Yunan alfabesinin dördüncü harfi Δ (delta) ile aynı olduğu için tüccarlar buraya delta adını verdiler.
Hızlı akan suların içerisindeki alüvyon, hız sebebiyle dibe çökme fırsatı bulamaz. Ancak akarsuların denize döküldüğü yerlerde akış hızı düşer. Böylece akarsunun yol boyunca içinde taşıdığı alüvyon dibe çökme fırsatı bulur. Bu çöküntü birikerek yükselir. alüvyon su bitkileri tarafından sıkıca bir arada tutulur. Bir süre sonra verimli toprakların birikmesiyle delta ovası oluşur.
Sacramento (California) Delta sel aşamasında, Mart 2009 başında
Bir nehir deltası, akış ağzından ayrılırken ve daha yavaş hareket eden veya durgun suya girerken bir nehir tarafından taşınan tortu birikimi ile oluşturulan bir yeryüzü biçimidir. Bir nehrin bir okyanusa, denize, haliç, göl, rezervuar veya (daha nadiren) tedarik edilen tortuları taşıyamayan başka bir nehre girdiği durumlarda oluşur. Bir deltanın boyutu ve şekli, tortu sağlayan havza süreçleri arasındaki dengeyle ve bu tortuyu yeniden dağıtan, sıralayan ve ihraç eden havza süreçleri arasındaki denge tarafından kontrol edilir. Alıcı havzanın boyutu, geometrisi ve konumu da delta evriminde önemli bir rol oynamaktadır. Nehir deltası, büyük tarımsal üretim merkezleri ve nüfus merkezleri oldukları için insan uygarlığında önemlidir. Kıyı şeridi savunması sağlayabilir ve içme suyu arzını etkileyebilir. Peyzaj konumlarına bağlı olarak farklı türlerin toplulukları ile ekolojik olarak da önemlidir.
Nehir deltaları, tortu taşıyan bir nehir göl, okyanus veya rezervuar gibi bir su kütlesine ulaştığında delta oluşumunu durduracak kadar hızlı bir şekilde tortuları gideremeyen başka bir nehir veya suyun yayıldığı ve çökeltiler bıraktığı iç bölge. Gelgit akımları da çok güçlü olamaz, çünkü tortu su kütlesinde nehir biriktiğinden daha hızlı yıkanır. Nehir zaman içinde deltalara katmanlaşmak için yeterli tortu taşımalıdır. Nehrin hızı hızla azalır ve yükünün çoğunu olmasa da çoğunu çökelmesine neden olur. Bu alüvyon, nehir deltasını oluşturmak için oluşur. Akış durgun suya girdiğinde, artık kanalı ile sınırlı kalmazve genişliği genişler. Bu akış genişlemesi, akış hızının azalmasına neden olur, bu da akışın tortu taşıma yeteneğini azaltır. Sonuç olarak, tortu akıştan düşer ve tortular. Zamanla, bu tek kanal ağzını duran suya iten deltaik bir lob (Mississippi veya Ural nehri deltasının kuş ayağı gibi) inşa eder. Delta lob ilerledikçe nehir kanalının eğimi azalır, çünkü nehir kanalı daha uzundur ancak yükseklikteki aynı değişikliğe sahiptir (eğime bakınız).
Nehir kanalının eğimi azaldıkça, iki nedenden dolayı kararsız hale gelir. Birincisi, yerçekimi su akışını en doğrudan gidiş aşağı akışında yapar. Nehir doğal leve'lerini (yani bir sel sırasında) ihlal ederse, okyanusa daha kısa bir rota ile yeni bir rotaya dökülür ve böylece daha kararlı bir dik eğim elde edilir. İkincisi, eğimi azaldıkça, yatak üzerindeki kayma gerilmesi miktarı azalır, bu da kanal içindeki tortu birikmesine ve taşkın yatağına göre kanal yatağında bir artışa neden olur. Bu, nehrin kaldıraçlarını ihlal etmesini ve daha dik bir eğimle duran su kütlesine giren yeni bir kanalı kesmesini kolaylaştırır. Genellikle kanal bunu yaptığında, akışının bir kısmı terk edilmiş kanalda kalır. Bu kanal değiştirme olayları meydana geldiğinde, olgun bir delta bir dağıtım ağı geliştirir .
Bu dağıtıcı ağların oluşmasının bir başka yolu, ağız çubuklarının (bir nehrin ağzında orta kanal kumu ve / veya çakıl çubukları) birikmesidir. Bu orta kanal çubuğu bir nehrin ağzına bırakıldığında, akış onun etrafına yönlendirilir. Bu, nehri iki dağıtım kanalına ayıran ağız çubuğunun akış yukarı ucunda ek birikim ile sonuçlanır. Bu sürecin sonucuna iyi bir örnek Balmumu Gölü Deltası'dır.
Bu iki durumda da, biriktirme süreçleri birikimin yüksek birikim alanlarından düşük birikim alanlarına yeniden dağıtılmasını zorlar. Bu, kanallar yüzey boyunca ilerledikçe ve tortu tortusu ilerledikçe deltanın planform (veya harita görünümü) şeklinin yumuşatılmasına neden olur. Tortu bu şekilde döşendiğinden, bu deltaların şekli bir fana yaklaşır. Akış ne kadar sık seyrederse, şekil ideal bir fana daha yakın olarak gelişir, çünkü kanal pozisyonundaki daha hızlı değişiklikler delta cephesinde daha düzgün tortu birikimi ile sonuçlanır. Mississippi ve Ural Nehri deltaları, kuş ayakları ile, simetrik bir fan şekli oluşturmak için yeterince sık avulse olmayan nehirlere örnektir. Alüvyal fandeltalar, adlarından da anlaşılacağı gibi, avulse sık sık ve daha yakından ideal bir fan şekline yaklaşmaktadır.
Çoğu büyük nehir deltası, Mississippi, Nil, Amazon, Ganges, Indus ve Yangtze gibi büyük nehirlerin çoğunluğunun pasif kıta kenarları boyunca boşalması nedeniyle pasif marjların arka kenarlarındaki kraton içi havzalara akar. topoğrafisi, lavabo alanı ve lavabo yükseklik: Bu olgu nedeniyle üç büyük faktörlerdir. Topoğrafi pasif kenar yığmak için tortu sağlayan daha büyük bir alana daha fazla kademeli ve yaygın olma eğilimindedir ve büyük akarsu farkları meydana getirmek üzere zaman içinde birikir birlikte. Aktif kenar boşlukları boyunca topoğrafya daha dik ve daha az yaygın olma eğilimindedir, bu da tortuların sığ bir kıta sahanlığı yerine dik bir çökme hendeğine girmesi nedeniyle birikme ve birikme yeteneğine sahip olmamasına neden olur.
Bir nehrin gölle buluştuğu yerde bir delta oluşur
Nehir deltalarının çoğunun neden aktif marjlar yerine pasif marjlar boyunca oluştuğunu açıklayabilen daha birçok küçük faktör vardır. Aktif marjlar boyunca, orojenik diziler tektonik aktivitenin aşırı dik yamaçlar, breşleşmiş kayalar ve volkanik aktivite oluşturmasına neden olur ve sonuçta tortu kaynağına daha yakın delta oluşumu meydana gelir. Tortu kaynaktan uzak gitmediğinde, biriken tortular daha kaba taneli ve daha gevşek bir şekilde bir araya getirilir, bu nedenle delta oluşumunu zorlaştırır. Aktif marjlardaki tektonik aktivite, kanal avülsiyonunu, delta lob anahtarlamasını ve otomatik döngüyü etkileyebilecek tortu kaynağına daha yakın nehir deltalarının oluşumuna neden olur. Aktif marj nehir deltaları çok daha küçük ve daha az bol olma eğilimindedir, ancak benzer miktarlarda tortu taşıyabilir. Bununla birlikte, tortu, sediment seyahat, kalın dizilerinde yığılı ve derin yitim çukurlarda yatırma hiçbir zaman.
Zaman içinde daha düşük Mississippi Nehri arazi kaybı
Delta tipik nehir, bir kombinasyonudur birikimi ile ilgili ana kontrol göre sınıflandırılır dalga ve gel-git işlemler, , her gücüne bağlı olarak değişebilir. bir rol oynayan diğer iki faktör yatay pozisyon ve nehir delta giren kaynak tortu dane boyutu dağılımı vardır.
Dalga hakim deltalarda, dalga güdümlü tortu taşınması deltanın şeklini kontrol eder ve nehir ağzından çıkan tortuların çoğu sahil şeridi boyunca saptırılır. dalgaları ve nehir yatakları arasındaki ilişki oldukça değişkendir ve büyük ölçüde alıcı havzanın derin deniz dalga rejimleri ile etkilenir. Kıyıya yakın yüksek dalga enerjisi ve kıyıdan daha dik bir eğimle, dalgalar nehir deltalarını daha pürüzsüz hale getirecektir. Dalgalar ayrıca çökeltilerin nehir deltasından uzağa taşınmasından ve deltanın geri çekilmesine neden olabilir. Bir haliçte daha yukarı yükselen deltalar için rüzgarlar, gelgitler, nehir akıntısı ve delta su seviyeleri arasında karmaşık ama ölçülebilir bağlantılar vardır.
Erozyon da, esas olarak denizaltı olabilecek Ganges Deltası gibi gelgit hakim deltalarda önemli kum kontrolleri ve sırtları ile önemli bir kontroldür. Bu, "dendritik" bir yapı üretme eğilimindedir. Gelgit deltaları, birkaç ana dağıtıma sahip olma eğiliminde olan nehir ve dalga egemen deltalardan farklı davranırlar. Dalga ya da nehir baskınlığında bir dağılma silindikten sonra terk edilir ve başka bir yerde yeni bir kanal oluşur. Gelgit deltasında, taşkın veya fırtına dalgalanmaları gibi çok fazla suyun olduğu zamanlarda yeni dağıtımlar oluşur. Bu dağıtıcılar, köpürene kadar az çok sabit bir oranda yavaşça siltiler.
Mississippi Delta'da Delta lob anahtarlaması, 4600 yıl BP, 3500 yıl BP, 2800 yıl BP, 1000 yıl BP, 300 yıl BP, 500 yıl BP, akım
Gilbert deltası (adını Grove Karl Gilbert'ten almıştır), Mississippi'ninki gibi hafif eğimli çamurlu deltaların aksine kaba tortulardan oluşan bir tür deltadır. Örneğin, bir tatlı su gölü içine tortu bırakan bir dağ nehri bu tür deltayı oluşturur. Bazı yazarlar Gilbert deltas'ın gölsel ve denizsel yerlerini tanımlarken, diğerleri oluşumlarının nehir suyunun göl suyu ile daha hızlı karışmasının daha kolay olduğu tatlı su göllerinin daha karakteristik olduğunu belirtmektedir (denize düşen bir nehrin veya nehrin getirdiği daha az yoğun tatlı suyun daha uzun süre kaldığı bir tuz gölünün aksine).
Gilbert kendini ilk on deltanın bu tip açıklanan Gölü Bonneville 1885 yılında Başka bir yerde, benzer yapılar, örneğin birkaç derelerin ağızlarında akar meydana olduğunu Okanagan Gölü içinde British Columbia ve en belirgin yarımadalar oluşturan Naramata, Summerland ve Peachland .
Ganj Deltası içinde Hindistan ve Bangladeş dünyanın en büyük delta ve dünyanın en verimli bölgelerinden biridir.
Bir gelgit tatlı su deltası, "alt dönem" olarak bilinen bölgede, bir yayla deresi ile bir haliç arasındaki sınırda oluşan tortul bir çökeltidir. Geç Pleistosen ve daha sonraki Holosen sırasında yükselen deniz seviyelerinin sular altında bıraktığı boğulmuş kıyı nehir vadileri, birçok besleyici kolu ile dendritik haliçlere sahiptir. Her bir kol, bu tuzluluk derecesini ana haliç ağzı ile acı kavşaklarından gelgit yayılımının başını besleyen taze akıntıya kadar taklit eder. Sonuç olarak, kollar "alt bölgeler" olarak kabul edilir. Bir gelgit tatlı su deltasının kökeni ve evrimi, tüm deltalar için tipik olan süreçleri ve gelgit tatlı su ortamına özgü süreçleri içerir. Gel-git bir tatlı su deltası oluşturan işlemlerin kombinasyonu, belirgin bir morfoloji ve eşsiz çevresel özellikler ile sonuçlanır. Günümüzde var olan birçok gelgit tatlı su deltasına, doğrudan ormansızlaşma, yoğun tarım ve kentleşme olmak üzere tarihi arazi kullanımının başlangıcı veya değişiklikleri neden olmaktadır. Bu fikirler, ABD'nin doğu sahil şeridi boyunca Chesapeake Körfezi'ne doğru ilerleyen birçok gelgit tatlı su deltası tarafından iyi bir şekilde tasvir edilmiştir. Araştırmalar, bu haliçteki biriken tortuların Avrupa sonrası yerleşim ormansızlaşması, tarım ve kentsel gelişmeden kaynaklandığını göstermiştir.
Diğer nehirler, özellikle önemli gelgit aralığı olan sahillerde bulunanlar, bir delta oluşturmazlar, ancak bir haliç şeklinde denize girerler. Kayda değer örnekler arasında Saint Lawrence Körfezi ve Tagus haliç yer alır.
Nadir durumlarda, nehir deltası büyük bir vadinin içinde bulunur ve ters nehir deltası olarak adlandırılır. Bazen bir nehir iç kısımda birden fazla şubeye bölünür, sadece birleşip denize devam eder. Böyle bir bölgeye iç delta denir ve genellikle eski göl yataklarında görülür. İç Nijer Deltası ve Barış-Athabasca Delta önemli örneklerdir. Amazon da adasında önce iç delta vardır Marajo ve Tuna arasındaki Slovak-Macaristan sınırındaki vadide birine sahiptir Bratislava ve Iza .
Bazı durumlarda, düz kurak bir bölgeye akan bir nehir, çölde ilerledikçe buharlaşan kanallara ayrılır. Okavango Deltası içinde Botsvana bir örnektir.
Bir deltanın oluşumu zaman içinde karmaşık, çoklu ve çapraz kesimlidir, ancak basit bir deltada üç ana yatak tipi ayırt edilebilir: alt yataklar, ön ayak / ön yataklar ve üst yataklar. Bu üç parçalı yapı çapraz bağlama ile küçük ölçekte görülebilir .
Alt küme yatakları, nehir akışı duran su kütlesine azaldıkça ve enerji kaybettiğinden, aktif delta cephesinden en uzağa yerleşen en hafif asılı parçacıklardan oluşturulur. Bu asılı yük, bir türbidit oluşturarak tortu yerçekimi akışı tarafından biriktirilir. Bu yataklar yatay katmanlara serilir ve en iyi tane boyutlarından oluşur.[1]22 Mayıs 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Bir
Ön ayaklı yataklar da, aktif lob ilerledikçe alttakım yatakların üzerine eğimli tabakalar halinde bırakılır. Örtülü yataklar bir deltanın büyük kısmının büyük bir kısmını oluşturur (ve kum tepelerinin lee tarafında da görülür).Foreset yatak içinde tortu parçacıkları, daha büyük ve daha fazla değişen boyutlarda oluşur ve meydana yatak yükünü bu haddeleme ve kanal tabanı boyunca sıçrayan akış aşağısındaki hareket eder. Yatak yükü delta cephesinin kenarına ulaştığında, kenarın üzerinden yuvarlanır ve mevcut alt set yatakların üstüne dik daldırma katmanlarında biriktirilir. Su altında, deltanın en dış kenarının eğimi, bu tortuların yatış açısıyla yaratılır. Sünnet kümeleri biriktikçe ve ilerledikçe, sulu toprak kaymaları meydana gelir ve genel şev stabilitesini yeniden ayarlar. Bu şekilde yaratılan ve sürdürülen ön ayak eğimi, delta lobunu dışa doğru uzatır. Kesitte, ön ayaklar tipik olarak açılı, paralel bantlarda bulunur ve deltanın oluşturulması sırasında aşamaları ve mevsimsel değişiklikleri gösterir.Delta gelgit Kachemak Körfezi üzerindeİlerleyen bir deltanın üst set yatakları, önceden döşenen ön ayak setlerine sırayla yatırılır, kesilir veya kapatılır. Üst kümeler, deltanın üstünde biriken daha küçük boyutlu tortuların neredeyse yatay katmanlarıdır ve karasal alüvyal düzlüğün bir uzantısını oluşturur. Nehir kanalları deltanın tepesinden yanal olarak kıvrıldıkça, nehir uzar ve eğimi azaltılır, asılı yükün deltanın tepesi üzerindeki neredeyse yatay yataklarda yerleşmesine neden olur. Üst yataklar iki bölgeye ayrılır: üst delta düz ve alt delta düz. Üst delta ovası gelgitten etkilenmezken, alt delta ovası ile sınır gelgit etkisinin üst sınırı ile tanımlanır.
Böyle oluşturulması İnsan faaliyetleri, barajlar için hidroelektrik veya güç oluşturmak için rezervuarlar can radikal alter delta ekosistemleri. Barajlar, deltanın aşınmasına neden olabilecek sedimantasyonu engeller. Yukarı akıştaki suyun kullanımı, tuzlu okyanus suyunu karşılamak için daha az tatlı su aktıkça tuzluluk seviyelerini büyük ölçüde artırabilir. Hemen hemen tüm deltalar insanlar tarafından bir dereceye kadar etkilenirken, Nil Deltası ve Colorado Nehri Deltasıdelme ve suyun saptırılmasıyla deltalara neden olan ekolojik yıkımın en uç örneklerinden bazılarıdır. İnşaat, sulama ve arazi değişikliği delta oluşumunu etkiledi. İnsanlar yüzey pürüzlülüğünü, akışını ve yeraltı suyu depolamasını değiştirdikçe, çalışmalar nehir deltası çekilmesini göstermiştir. Bununla birlikte, tarihsel veri belgeleri Roma İmparatorluğu ve Küçük Buz Devri'nde (önemli antropojenik baskının olduğu zamanlar) deltalarda önemli tortu birikimi olduğunu göstermektedir. Sanayi devrimi insanların delta büyümesi ve geri çekilmeleri üzerindeki etkisini artırdı.
Antik deltalar, iyi sınıflandırılmış kumları ve çakılları nedeniyle ekonomiye bir avantajdır. Kum ve çakıl genellikle bu eski deltalardan taşınır ve karayolları, binalar, kaldırımlar ve hatta peyzaj için betonda kullanılır. Yalnızca ABD'de 1 milyar tondan fazla kum ve çakıl üretilmektedir. Tüm kum ve çakıl ocakları eski deltalar değildir, ancak olanlar için ayırmanın çoğu zaten suyun gücü ile yapılır.
Kentsel alanlar ve insan yerleşimi, ulaşım ve sanitasyon için su erişimine yakın ovalarda bulunma eğilimindedir. Tarım için düz toprağa erişim, sanitasyon ve sulama için tatlı su ve ticaret için deniz erişimi nedeniyle deltaların medeniyetlerin gelişmesi için ortak bir yer haline getirilmesi. Deltalar genellikle kapsamlı endüstriyel ve ticari faaliyetlerin yanı sıra sıklıkla çatışma içinde olan tarım arazilerine ev sahipliği yapar. Dünyanın en büyük bölgesel ekonomilerinden bazıları Pearl River Delta, Yangtze River Delta, Avrupa Düşük Ülkeleri ve Büyük Tokyo Bölgesi gibi deltalarda bulunmaktadır.
THEMIS tarafından görüldüğü gibi Lunae Palus dörtgeninde DeltaMars Global Surveyor tarafından görüldüğü gibi Eberswalde kraterinde muhtemel delta . Görüntü Margaritifer Sinüs dörtgen .
Araştırmacılar, Mars göllerinde oluşan bir dizi delta örneği buldular. Delta bulmak, Mars'ın bir zamanlar çok miktarda suya sahip olduğunun önemli bir işaretidir.
Renaud, F. ve C. Kuenzer 2012: Mekong Delta Sistemi - Bir Nehir Deltası Disiplinlerarası Analizi, Springer, ISBN 978-94-007-3961-1, doi : 10.1007 / 978-94-007-3962-8, s 7-48
KUENZER C. ve RENAUD, F. 2012: İklim Değişimi ve Küresel Deltas Nehri Çevresel Değişimi. In (ed.): Renaud, F. ve C. Kuenzer 2012: Mekong Delta Sistemi - Bir Nehir Deltası Disiplinlerarası Analizleri, Springer, ISBN 978-94-007-3961-1, doi : 10.1007 / 978-94-007 -3962-8, s. 7-48
Ottinger, M .; Kuenzer, C .; LIU; Wang, S .; Dech, S. (2013). "1995-2010 yılları arasında Landsat 5 TM'e dayanan Yellow River Delta'daki Arazi Örtüsü Dinamiğinin İzlenmesi" Uygulamalı Coğrafya .* Miall, AD 1979. Deltalar. RG Walker (ed) Facies Modellerinde. Kanada Jeoloji Birliği, Hamilton, Ontario.
Elliot, T. 1986. Delta. HG Reading (ed.). Sedimanter ortamlar ve fasiyesler. Backwell Bilimsel Yayınları, Oxford.
Blum, MD; Tornqvist, TE (2000). "İklim ve deniz seviyesindeki değişime akıcı tepkiler: bir inceleme ve ileriye yönelik". Sedimantoloji. 47: 2-48. doi: 10.1046 / j.1365-3091.2000.00008.x
Pasternack, Gregory B .; Fırça, Grace S .; Hilgartner, William B. (2001-04-01). "Tarihi arazi kullanım değişikliğinin bir Chesapeake Körfezi subestuarin deltasına tortu teslimi üzerindeki etkisi". Toprak Yüzey İşlemleri ve Yeryüzü Şekilleri. 26 (4): 409-427. doi: 10.1002 / es.189. ISSN 1096-9837
Anthony, Edward J. (2015-03-01). "Nehir deltalarının yapımında, biçimlenmesinde ve yok edilmesinde dalga etkisi: Bir gözden geçirme". Deniz Jeolojisi. 361: 53-78. doi: 10.1016 / j.margeo.2014.12.004
Nasıl Nehri Gölü Toplandı Delta Formları"
Slingerland, R. ve ND Smith (1998), "Dolambaçlı bir nehir avülsiyonu için gerekli koşullar,"Jeoloji (Boulder), 26, 435-438.
Goodbred, SL; Kuehl, SA (2000). "Büyük tortu arzı, aktif tektonizm ve eustasy'nin marj dizisi gelişimi üzerindeki önemi: Geç Kuaterner stratigrafisi ve Ganj-Brahmaputra deltasının evrimi". Sedimanter Jeoloji. 133 (3-4): 227–248. doi: 10.1016 / S0037-0738 (00) 00041-5
Perillo, GME 1995. Haliçlerin Jeomorfolojisi ve Sedimantolojisi. Elsevier Science BV, New York ile ilgili tarafsız yorumlar, yazılar, öneriler ve görüşler sağlar.
Orton, GJ; Reading, HG (1993). "Tahıl boyutuna özel vurgu ile deltaik işlemlerin tortu arzı açısından değişkenliği". Sedimantoloji. 40 (3): 475-512. doi: 10.1111 / j.1365-3091.1993.tb01347.x .
"Dr. Gregory B. Pasternack - Havza Hidrolojisi, Jeomorfoloji ve Ekohidrolik :: TFD Hidrometeorolojisi". pasternack.ucdavis.edu .
Dr. Gregory B. Pasternack - Havza Hidrolojisi, Jeomorfoloji ve Ekohidrolik :: TFD Hidrometeorolojisi". pasternack.ucdavis.edu.
Pasternack, Gregory B .; Hinnov, Linda A. (Ekim 2003). "Bitkisel bir Chesapeake Körfezi gelgit tatlı su deltasında su seviyesi üzerinde hidrometeorolojik kontroller" (PDF). Nehir Ağzı, Kıyı ve Raf Bilimi. 58 (2): 367-387'de tarif edilmektedir. doi: 10.1016 / s0272-7714 (03) 00106-9
Fagherazzi S., 2008, Gelgit deltalarının kendi kendini örgütlemesi, Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri, cilt. 105 (48): 18692-1866,
Bernard Biju-Duval, J. Edwin Swezey. "Sedimanter Jeoloji". Sayfa 183. ISBN 2-7108-0802-1. Sürümler TECHNIP, 2002.Google Kitaplar'da kısmi metin
Bir Fluvial-deltaik Rezervuarın 3-B Simülasyonu için Ferron Kumtaşının Jeolojik ve Petrofiziksel Karakterizasyonu". Thomas C. Chidsey, Thomas C. Chidsey, Jr (ed), Utah Jeolojik Araştırma, 2002. ISBN 1-55791-668-3. Sayfalar 2-17. Google Kitaplar'da kısmi metin
Gregory B. Pasternack - Havza Hidrolojisi, Jeomorfoloji ve Ekohidrolik :: Gelgit Tatlısu Deltaları". pasternack.ucdavis.edu .
Orson, RA; Simpson, RL; Güzel, RE (1992). "Geç bir Holosenin, üst Delaware Nehri Haliçinin gelgit tatlısu bataklığının paleoekolojik gelişimi". Haliçler. 15 (2): 130-146. doi: 10.2307 / 1352687 JSTOR 1352687
DGA Whitten, Jeoloji Penguen Sözlüğü 1(972)
Robert L. Bates, Julia A.Jackson , Jeolojik Terimler Sözlüğü AGI (1984)
Hori, K. ve Saito, Y. Büyük Nehir Deltalarının Morfolojisi ve Sedimanları. Tokyo, Japonya: Tokyo Coğrafya Topluluğu, 2003
Maselli, Vittorio; Trincardi, Fabio (2013-05-31). "İnsan yapımı deltalar". Bilimsel Raporlar. 3 : 1926. doi : 10.1038 / srep01926 ISSN 2045-2322. PMC 3668317. PMID 23722597
"Mineral Fotoğrafları - Kum ve Çakıl". Mineral Bilgi Enstitüsü. 2011. Arşivlenmiş orijinal 2011-10-06 tarihinde .
Yönetim, Yazar Hakkında: Stefan Trickster This City Knows (2017-05-22). "Şehirler neden bulundukları yerdedir?" Bu Şehir Bilir.
Irwin III, R. ve diğ. 2005. Mars'ın başlarında yaygın akarsu aktivitesinin yoğun bir terminal dönemi: 2. Artan akış ve paleolake gelişimi. Jeofizik Araştırmaları Dergisi: 10. E12S15
