Blind Willie Johnson

Blind Willie Johnson
Doğum	25 Ocak 1897(1897-01-25) Pendelton, Teksas
Ölüm	18 Eylül 1945 (48 yaşında) Beaumont, Teksas
Meslek	Müzisyen, Vaiz
Etkin yıllar	1920'ler-1945
Stil	Blues, Gospel müziği

Blind Willie Johnson (25 Ocak 1897 - 18 Eylül 1945) Amerikalı bir gospel blues şarkıcısı, gitarist ve evangelistti. 1927 ve 1930 yılları arasında tamamladığı çığır açan kayıtları -toplamda otuz şarkı- güçlü "göğüs sesi" şarkı söyleme, slide gitar becerileri ve nesiller boyu müzisyenleri etkileyen özgünlüğün bir kombinasyonunu sergiliyor. Johnson'ın plakları iyi satılmış olsa da, bir sokak sanatçısı ve vaiz olarak, yaşamı boyunca çok az serveti oldu. Hayatı kötü bir şekilde belgelendi, ancak zamanla, Samuel Charters gibi müzik tarihçileri Johnson ve beş kayıt seansından daha fazla şey ortaya çıkardı.

Johnson'ın müziğine olan ilgi, Harry Smith'in Amerikan Halk Müziği Anthology'sine dahil edilmesinin ardından ve blues gitaristi Rahip Gary Davis'in çabalarıyla 1960'larda başladı. Davis ile birlikte, o zamandan beri, dini temaları bir blues deyiminde ve genellikle türün gitar eşlik tarzıyla aktaran "kutsal blues" müziğinin baskın oyuncusu olarak kabul edildi.^[1]

Johnson, 25 Ocak 1897'de Teksas, Temple yakınlarındaki küçük bir kasaba olan Pendleton, Teksas'ta, ortakçı George Johnson (Willie Johnson Sr. olarak da bilinir) ve 1901'de ölen eşi Mary Fields çiftinin çocuğu olarak doğdu.^[2][3][4] Blues tarihçisi Steven Calt'a göre Carl adında en az bir erkek kardeşi de içeren ailesi, Johnson'ın çocukluğunun çoğunu geçirdiği tarımsal açıdan zengin Marlin topluluğuna taşındı. Orada, Johnson ailesi her Pazar kiliseye - büyük olasılıkla Marlin Misyoner Baptist Kilisesi'ne - katıldı, Johnson üzerinde kalıcı bir etkisi olan ve bir Baptist vaizi olarak atanma arzusunu körükleyen bir olaydı.^[2] Johnson beş yaşındayken babası ona ilk enstrümanını verdi: bir puro kutusu gitarı.^[2][5]

Johnson, erken yaşta engelli olmasına rağmen kör olarak doğmadı. Görme duyusunu nasıl kaybettiği belirsizdir, ancak Johnson'ın biyografilerini yazanların çoğu, yedi yaşındayken üvey annesi tarafından kör edildiği konusunda hemfikirdir; bu, ilk kez Johnson'ın sözde dul eşi Angeline Johnson tarafından öne sürülmüştür.^[6] Hatırladığı kadarıyla, Willie'nin babası, Willie'nin üvey annesine sadakatsizliği konusunda şiddetle karşı çıkmıştı ve tartışma sırasında Willie'ye kostik bir sodalı su sıçrattı ve onu kalıcı olarak kör etti. Johnson'ın yanlış gözlük taktığı, 30 Ağustos 1905'te Teksas'ta kısmen gözlemlenebilen güneş tutulmasını veya iki varsayımın bir kombinasyonunu izlediği de dahil olmak üzere görme bozukluğunu açıklamak için başka teoriler de geliştirildi.^[2]

Şarkıcının çocukluğu hakkında çok az ayrıntı biliniyor. Bir noktada, Johnson'ın kendi vokal sunumunu ve repertuarını etkileyen güçlü bir şarkı söyleme ve vaaz etme stiline sahip başka bir kör müzisyen olan Madkin Butler ile tanıştı.^[7] 1950'lerde blues tarihçisi Samuel Charters'ın görüştüğü kör bir vaiz olan Adam Booker, Johnson'ın babasını Hearne'de ziyaret ederken, Stella gitarının boynuna bağlı teneke bir bardakla sokak köşelerinde para toplamak için dini şarkılar çaldığını belirtti. Bazen Johnson, Blind Lemon Jefferson ile aynı sokakta çalıyordu, ancak iki şarkıcının birbirleriyle olan ilişkisinin kapsamı bilinmiyor.^[8] 1926'da veya 1927'nin başlarında Johnson, ara sıra onunla sokakta şarkı söyleyen Willie B. Harris ile kayıtsız bir evlilik kurdu ve Johnson'a piyano eşliğinde Mesih'te Tanrı'nın Marlin Kilisesi yararına şarkı söyledi. İlişkiden Johnson'ın 1931'de Sam Faye Johnson Kelly adında bir kızı oldu.^[9][10] Blues gitaristi L.C. Robinson, kız kardeşi Anne'nin de 1920'lerin sonlarında Johnson ile evli olduğunu iddia ettiğini hatırladı.^[11]

Johnson'ın 1930'ların başında bu kez Angeline Johnson ile yeniden evlendiği iddia ediliyor, ancak Harris'te olduğu gibi, birliğin resmi olarak tescil edilmiş olması pek mümkün değil.^[12] Büyük Buhran ve 1940'lar boyunca, Beaumont da dahil olmak üzere Teksas'taki birçok şehir ve kasabada sahne aldı. Bir şehir rehberi, 1945'te bir Rahip WJ Johnson'ın -şüphesiz Blind Willie- Beaumont'ta 1440 Forrest Caddesi'ndeki Dua Evi'ni işlettiğini gösteriyor.^[13] 1945'te evi bir yangınla kül oldu, ancak gidecek başka yeri olmayan Johnson, neme maruz kaldığı evinin yıkıntılarında yaşamaya devam etti. Sıtma hastalığına yakalandı ve hiçbir hastane onu görme bozukluğu nedeniyle ya da Angeline Johnson'ın Charters ile yaptığı bir röportajda belirttiği gibi siyah olduğu için kabul etmedi.^[8] Yıl boyunca durumu, 18 Eylül 1945'te ölene kadar giderek kötüleşti. Ölüm belgesi, frengi ve körlüğün katkıda bulunan faktörler olduğunu bildirdi.^[14][15]

Ölüm belgesine göre Beaumont'taki Blanchette Mezarlığı'na gömüldü. Mezarlığın yeri, 2009 yılında yeniden keşfedilene kadar unutulmuştu. Mezar yeri bilinmiyor, ancak mezarlığı tespit eden araştırmacılar, 2010 yılında onuruna bir anıt diktiler.^[14][16]

[[:Dosya:|]]

[[Dosya:|200px|noicon|alt=]]

Dinlerken sorun mu yaşıyorsunuz? Medya yardımı alın.

Johnson, blues'un, özellikle de gospel blues stilinin ustalarından biri olarak kabul edilir. Çağdaşı Blind Lemon Jefferson gibi, Johnson da blues'un dışavurumunu ilahi kitaplarından türetilen dini mesajlarına kanalize etti. Samuel Charters, The Complete Blind Willie Johnson adlı derleme albümünün astar notlarında, aslında Johnson'ın geleneksel anlamda bir blues'cu olmadığını yazdı, "ama yine de onun amansız gitar ritimleri ile sert, ısrarlı ses ve blues şarkıcılarının aynı şiddetli yoğunlukları, birbirlerinin görüntüleri haline geliyorlar, onları üreten toplumun aynasında görülüyorlar."

Johnson, sokaktan geçenler tarafından duyulacak kadar güçlü olması gereken sert, çakıllı bir bas sesiyle şarkı söyledi.^[17] Onun vokal etkileşimi blues yazarı Mark Makin tarafından "şiddetli" ve "ateşli bir Rahip A.W. Nix gibi bir Baptist vaizin 'Cehennem ve Lanetlenmesi'nden farklı değil" olarak tanımlandı. Kayıtlarındaki bazı durumlarda, Johnson ayrıca doğal tenor sesiyle vokal yaptı.^[18] Johnson'ın şarkı söyleme tarzı üzerinde bilinen tek etki, Johnson gibi dini mesajını Teksas şehirlerinin sokaklarında söyleyen kör müzisyen Madkin Butler'dır.^[17]

1977'de Carl Sagan ve bir grup araştırmacı, Voyager sondasını evrendeki diğer yaşam formlarına göndermek için Dünya'nın ve insan deneyiminin bir temsilini toplamakla görevlendirildi.^[19] Voyager Golden Record için seçilen 27 şarkı arasından, NASA danışmanı Timothy Ferris^[20] tarafından "Dark Was the Night, Cold Was the Ground" seçildi, çünkü Ferris'e göre, "Johnson'ın şarkısı birçok kez karşılaştığı bir durumla ilgili: akşam karanlığında yatacak yeri olmaması. İnsanlar Dünya'da ortaya çıktıklarından, gecenin örtüsü henüz aynı durumda bir erkek veya kadına dokunmadan düşmedi."^[20] Johnson'ın "Dark Was the Night, Cold Was the Ground" kaydı da Kongre Kütüphanesi tarafından, her yıl "kültürel, tarihsel veya estetik açıdan önemli" kabul edilen kayıtları seçen Ulusal Kayıt Kaydı'na 2010 yılında ek olarak seçildi.^[21]