Caz füzyonu

Caz füzyonu (füzyon^[1] ve progresif caz^[2] olarak da bilinir), 1960'ların sonlarında müzisyenlerin caz armonisini ve doğaçlamayı rock müzik, funk ve ritim ve blues ile birleştirdiği bir müzik türüdür. Rock and roll'da popüler olan elektro gitarlar, amfiler ve klavyeler, özellikle rock and roll dinleyerek büyüyen caz müzisyenleri tarafından kullanılmaya başlandı.

Caz füzyon aranjmanları karmaşıklık bakımından farklılık gösterir. Bazıları, tek bir tuşa veya basit, tekrarlanan bir melodiye sahip tek bir akora sabitlenmiş oluk tabanlı vampirler kullanır. Diğerleri, ayrıntılı akor ilerlemeleri, alışılmadık zaman imzaları veya karşı melodili melodiler kullanır. İster basit ister karmaşık olsun, bu düzenlemeler tipik olarak, diğer caz türlerinde olduğu gibi, uzunlukları değişebilen doğaçlama bölümleri içerir.

Cazda olduğu gibi, caz füzyonu da trompet ve saksafon gibi pirinç ve nefesli çalgılar kullanabilir, ancak diğer enstrümanlar genellikle bunların yerini alır. Bir caz füzyon grubunun piyano ve kontrbas kullanma olasılığı daha düşüktür ve elektro gitar, elektro piyano, sentezleyiciler ve bas gitar kullanma olasılığı daha yüksektir.

"Caz rock" terimi bazen "caz füzyonu" ile eşanlamlı olarak ve 1960'ların sonları ve 1970'lerin müziklerine caz unsurları ekleyen rock grupları tarafından icra edilen müzik için kullanılır. 1970'lerdeki on yıllık popülaritesinden sonra füzyon, doğaçlama ve deneysel yaklaşımlarını 1980'lerde smooth caz adı verilen radyo dostu bir tarzın gelişimine paralel olarak genişletti.^[3] Deneyler 1990'larda ve 2000'lerde devam etti. Füzyon albümleri, aynı grup veya sanatçı tarafından yapılmış olsalar bile, çeşitli müzik tarzları içerebilir. Füzyon, kodlanmış bir müzik tarzı olmaktan çok, bir müzik geleneği veya yaklaşımı olarak görülebilir.