put

Osmanlı Türkçesi بت‎ sözcüğünden devralındı

• IPA^(anahtar): ˈput, putˈlaɾ
• Heceleme: put

put (belirtme hâli putu, çoğulu putlar)

1. (mitoloji) Bâzı ilkel toplumlarda doğaüstü güç ve etkisi olduğuna inanılan canlı veya cansız nesne

   Onu ben, büsbütün başka bir hayranlıkla âdeta bir puta taparcasına seviyordum. - Y. K. Karaosmanoğlu

• (mitoloji): fetiş, sanem, tapıncak

• (mitoloji): heykel, resim
• (din): sembol

1. put kesilmek

1. (mitoloji): puta tapınma, puta tapma

• putça, putçuk, putken, putla, putlu, putperest, putsa, putsuz

• Türk Dil Kurumuna göre "put" maddesi

• Vikipedi'de Putperestlik

put e

1. yol

put e

1. defa