kişi

Ayrıca bakınız: kisi, bilirkişi

IPA^(anahtar): /ci.ˈʃi/

Heceleme: ki‧şi

kişi (belirtme hâli kişini, çoğulu kişiler), sahiplik şekli kişi -si

kişi hakkında Türkçe Vikipedi'de ansiklopedik bilgi bulabilirsiniz.

1. (aile) eş, koca
2. (dil bilimi) çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık

   eş anlamlısı: şahıs

   Ben, sen, o (tekil kişi), biz, siz, onlar (çoğul kişi) Türkçedeki kişi adıllarıdır.

3. (edebiyat) hikâye, oyun, roman v.s.'de yer alan kimse
4. (primatlar) erkek
5. (primatlar, sosyoloji) kadın veya erkeğe verilen genel ad

   eş anlamlıları: nefer, nüfus, zat

   Sınıfta, sürekli olarak numarası yaramazlar listesinin başına yazılan kişi bendim. — A. Kutlu

kişioğlu kişizade

birinci kişi, doğuran kişi, er kişi, gerçek kişi, hatun kişi, ikinci kişi, istenmeyen kişi, kaynak kişi, kişi adılı, kişi başına, kişi eki, kişi zamiri, kişiye özel, tüzel kişi, kişiler arası, üçüncü kişi

başkişi, bilirkişi, kişice, kişici, kişicik, kişili, kişioğlu, kişisiz, kişiyken, kişiyle, kişiyse, kişizâde, kişizade

• Türk Dil Kurumuna göre "kişi" maddesi

• Akıllı olsa her sakallı kişi, sakallılara danışırlardı her işi
• Bin kişi değmez bir kişi, bir kişi değer bin kişi
• Bir kızı bin kişi ister bir kişi alır
• Düşüne düşüne görmeli işi, sonra pişman olmamalı kişi
• İki kişi başında fes yok derse başını yokla
• İki kişi dinden olursa bir kişi candan olur
• Kişi arkadaşından bellidir
• Kişi ne yaparsa kendine yapar
• Kişi refikinden azar
• Kişinin kendine ettiğini kimse edemez
• Kişiyi vezir eden de karısı, rezil eden de

Heceleme: ki‧şi

kişi

1. adam, erkek

   Atan yaşında kişiyəm, məni ələ salırsan? — Baban yaşında adamım, beni alaya mı alıyorsun?

Heceleme: ki‧şi

Eski Türkçe kishi‎ (kishi).

kişi

1. kişi

• Etymological Dictionaries - Andras Rajki

Bu sözcüğün, biçim ve içerik olarak Vikisözlük standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.

Madde düzenleme ve Vikisözlük standartları ile ilgili bilgi
Bu sözcükte ayrıca şu sorunlar da bulunmaktadır:

• Bu söz(cük), ait olduğu dilin kullandığı Karaçay-Balkarca alfabesinde yazılmamıştır.

Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

1. kişi
2. (aile) evli erkek, koca
3. (primatlar) insan

• Heceleme: ki‧şi

kişi

1. kişi
2. (primatlar) insan

Heceleme: ki‧şi

kişi

1. kişi

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.