kapak

IPA^(anahtar): /caˈpac/

Heceleme: ka‧pak

Eski Türkçe

kapak (belirtme hâli kapağı, çoğulu kapaklar)

1. biçilen ağaç kütüklerinin iki yanından çıkan, düzgün olmayan tahta
2. dolap, sandık v.s.'yi kapatmaya yarayan parça

   Dolap kapağı.

3. zıvanada iki dış yan parça
4. (kitap, yazı) defter, kitap v.s.'nin en üstüne geçirilen kılıf

   Kapağını, geceleri aynı masa etrafında buluştuğu ressamlardan birine çizdirecekti. - A. İlhan

5. (mimarlık) her türlü kabin üstünü örtmeye veya bir deliği kapamaya yarayan nesne

   Evin en alt katına indik, oradan da bir mahzen kapağı açtılar. - R. H. Karay

dolap kapağı, egzoz kapağı hava kapağı, kapak kızı, kapak resimi, kapak tahtası, üçüncü göz kapağı

kapakça, kapakçı, kapakçık, kapakken, kapakla, kapaklı, kapaksa, kapaksız

kayak

• Türk Dil Kurumuna göre "kapak" maddesi

• Göğe direk, denize kapak olmaz
• Kaynayan kazan kapak tutmaz

1. gataye, serpoş, örtü

kapak

1. (aletler) balta

kapak

1. (yazı, kitap) kapak

Eski Türkçe qap

kapak

1. (aletler) balta

• KÚNOS, Dr. Ignaz (1902). Şeyh Süleyman Efendi, Çağatayca-Osmanlıca Sözlük. Budapeşte: Section Orientale de la Société Ethnographique Hongroise.