Alpabetong Arabe

Alpabetong Arabe
Uri	Abyad
Mga wika	Arabe
Panahon	Ika-3 o ika-4 na siglo PK hanggang kasalukuyan
Mga magulang na sistema	Ehipsyo Proto-Sinaitiko Penisyo Aramaiko Nabateo Alpabetong Arabe
ISO 15924	Arab, 160
Direksyon	Kanan-kaliwa
Alyas-Unicode	Arabic
Lawak ng Unicode	U+0600–U+06FF Arabic, U+0750–U+077F Arabic Supplement, U+08A0–U+08FF Arabic Extended-A, U+FB50–U+FDFF Arabic Presentation Forms-A, U+FE70–U+FEFF Arabic Presentation Forms-B, U+1EE00–U+1EEFF Arabic Mathematical Alphabetic Symbols
PAALALA: Maaaring naglalaman ang pahinang ito ng mga simbolong pamponetikong IPA.

Nakaturo dito ang iba't ibang mga titik na ginagamit din sa Sulat Ebreo at ibang semetikong abyad. Tingnan ang artikulong Sulat Ebreo at abyad para sa karagdagang impormasyon.

Ang Alpabetong Arabe (Arabe: الْأَبْجَدِيَّة الْعَرَبِيَّة‎, al-abjadīyah l-ʿarabīyah o الْحُرُوف الْعَرَبِيَّة, al-ḥurūf l-ʿarabīyah), o Arabeng abyad, ay ang sulat Arabe na kinodipika para sa pagsusulat ng wikang Arabe. Isinusulat ito mula kanan pakaliwa nang kabit-kabit at naglalaman ito ng 28 titik. Nagbabago ang anyo ng karamihan sa mga titik nito depende sa posisyon nito sa isang salita.

Itinuturing na abyad, mga sistema ng panulat na gumagamit lamang mga katinig, ang alpabetong Arabe, ngunit itinuturing ito sa ngayon bilang isang "di-purong abyad."^[1] Tulad ng mga sistemang nasa di ring puro kagaya ng alpabetong Ebreo, naglikha ang mga eskriba kalaunan ng paraan upang magpahiwatig ng tunog-patinig sa pamamagitan ng hiwalay na tuldik.

May 28 titik ang saligang alpabetong Arabe. Dahil sa pag-aangkop rin nito sa ibang mga wikang tulad ng Persyano, Turkong Otomano, Gitnang Kurdo, Urdu, Sindhi, Malay, Pashto, Arwi at Malayalam (Arabi Malayalam), may idinagdag at ibinawas na titik sa alpabeto (kasama rin sa ibaba). Walang pagkakaiba sa laki ng titik ang alpabetong ito.

Halos magkakahawig ang mga titik ngunit nagkakaiba ang mga ito sa isa't isa gamit ng mga tuldok (ʾiʿjām) sa itaas o ibaba ng pinakatitik (base) nito (rasm). Mahalagang bahagi ang mga tuldok sa mga titik nito, dahil ito ang nagpapaiba sa mga kahawig na titik na kumakatawan sa iba't ibang mga tunog. Halimbawa, magkakasinghugis ang mga Arabeng titik na ب (b), ت (t), at ث (th), ngunit may isang tuldok sa ibaba ang una, dalawang tuldok sa itaas sa ikalawa, at tatlong tuldok sa itaas sa ikatlo ang mga ito. Pareho rin ang anyo ng titik ن (n) sa unahan (initial) at gitnang (medial) anyo nito, na may isang tuldok sa itaas, ngunit naiiba ito nang kaunti kung mag-isa ito o nasa hulihan.

Kabit-kabit ang Arabeng palimbag at pasulat, kung saan konektado ang karamihan sa mga titik ng isang salita sa katabi nitong mga titik.

Mayroong dalawang pangunahing ayos ng titik ang alpabetong Arabe: ang pa-abyad at pa-hija.

Galing sa ayos ng alpabetong Penisyo ang orihinal na ayos pa-ʾabjadīy (أَبْجَدِيّ), na ginagamit kalimitan sa pagsasatitik (lettering), kaya magkaparehas ang ayos na ito sa iba pang mga alpabetong nagmula sa Penisyo, tulad ng alpabetong Ebreo. Sa ganitong kaayusan, ginagamit din ang mga titik bilang numero: ang numerong Abyad. Magkapareho ang alpanumerikong kodigo nito sa Ebreong hematriya at Griyegong isopsepya.

Samantala, ginugrupo naman ng ayos pa-hijā’ī (هِجَائِي) o pa-alifbāʾī (أَلِفْبَائِي) naman, madalas gamitin sa pagsasaayos ng mga talaan ng pangalan at salita, tulad ng direktoryo ng telepono, talaan ng klase, at diksiyonaryo, base sa pagkakatulad sa hugis ng mga titik.

Di isang simpleng pagpapatuloy ang kaayusang ʾabjadī ng mga naunang pagkakaayos ng mga titik sa alpabetong Semitiko sa hilaga, dahil may mga posisyong ang mga ito na naayon sa Aramaikong titik na samekh/semkat ס, ngunit ayon sa kasaysayan, walang titik sa alpabetong Arabe na nagmula sa titik na iyon. Tinumbasan ang pagkawala ng sameḵ ng paghahati ng shin ש sa dalawang magkaibang titik Arabe, ang ش (shīn) at ﺱ (sīn), na lumipat pataas para palitan ang puwesto ng sameḵ. Nakalagay sa hulihan naman ang natitirang anim na titik na hindi naaayon sa anumang titik Semitiko sa hilaga.

Pangkaraniwang ayos-abjadī

غ

ظ

ض

ذ

خ

ث

ت

ش

ر

ق

ص

ف

ع

س

ن

م

ل

ك

ي

ط

ح

ز

و

ه

د

ج

ب

أ

gh

ẓ

ḍ

dh

kh

th

t

sh

r

q

ṣ

f

ʿ

s

n

m

l

k

y

ṭ

ḥ

z

w

h

d

j

b

ʾ

28

27

26

25

24

23

22

21

20

19

18

17

16

15

14

13

12

11

10

09

08

07

06

05

04

03

02

01

Karaniwan itong binibigkas bilang:

ʾabjad hawwaz ḥuṭṭī kalaman saʿfaṣ qarashat thakhadh ḍaẓagh.

Maaari rin itong bigkasin bilang:

ʾabujadin hawazin ḥuṭiya kalman saʿfaṣ qurishat thakhudh ḍaẓugh^{[kailangan ng sanggunian]}

Ayos-abjadī ng Magreb (baka mas luma)^[2]

ش

غ

ظ

ذ

خ

ث

ت

س

ر

ق

ض

ف

ع

ص

ن

م

ل

ك

ي

ط

ح

ز

و

ه

د

ج

ب

أ

sh

gh

ẓ

dh

kh

th

t

s

r

q

ḍ

f

ʿ

ṣ

n

m

l

k

y

ṭ

ḥ

z

w

h

d

j

b

ʾ

28

27

26

25

24

23

22

21

20

19

18

17

16

15

14

13

12

11

10

09

08

07

06

05

04

03

02

01

Ipinapahiwatig ng mga kulay kung aling titik ay may ibang puwesto kumpara sa nakaraang talahanayan

Maaari itong bigkasin bilang:

ʾabujadin hawazin ḥuṭiya kalman ṣaʿfaḍ qurisat thakhudh ẓaghush

Hindi ginagamit ng mga makabagong diksiyonaryo at iba pang batayang aklat ang kaayusang abjadī sa pagsasaayos paalpabeto; sa halip, ginagamit ang mas modernong ayos-hijāʾī kung saan bahagyang nakapangkat ang mga titik ayon sa pagkakatulad sa hugis ng mga ito. Hindi kailanman ginagamit ang kaayusang hijāʾī sa mga pamilang.

Karaniwang ayos-hijāʾī

ي

و

ه

ن

م

ل

ك

ق

ف

غ

ع

ظ

ط

ض

ص

ش

س

ز

ر

ذ

د

خ

ح

ج

ث

ت

ب

ا

y

w

h

n

m

l

k

q

f

gh

ʿ

ẓ

ṭ

ḍ

ṣ

sh

s

z

r

dh

d

kh

ḥ

j

th

t

b

ā

Ginamit nang malawakan ang isa pang uri ng kaayusang hijāʾī sa Magreb hanggang kamakailan^[kailan?] nang pinalitan ito ng kaayusang Mashriqi.^[2]

Ayos-hijāʾī ng Magreb

ي

و

ه

ش

س

ق

ف

غ

ع

ض

ص

ن

م

ل

ك

ظ

ط

ز

ر

ذ

د

خ

ح

ج

ث

ت

ب

ا

y

w

h

sh

s

q

f

gh

ʿ

ḍ

ṣ

n

m

l

k

ẓ

ṭ

z

r

dh

d

kh

ḥ

j

th

t

b

ā

Ipinapahiwatig ng mga kulay kung aling titik ay may ibang puwesto kumpara sa nakaraang talahanayan

Parating kabit-kabit at nag-iiba ang hugis ayon sa kani-kanilang puwesto sa isang salita ang mga titik sa alpabetong Arabe. Maaaring magkaroon ang mga titik ng hanggang apat na magkakaibang anyo na dumepende sa kung nasa unahan ito, gitna, o hulihan ng salita, pati na rin kung ito ay ginamit nang mag-isa (kilala bilang initial, medial, final, at isolated sa Ingles, o IMFI). Malaki ang pinagbago sa anyo ang karamihan sa mga titik nito, ngunit may mga ilang titik rin na halos iisa lang ang anyo mapasaang-puwesto man ito. Karaniwang kabilaang nakakonekta ang mga titik ng isang salita sa pamamagitan ng mga maikling pahalang na linya, ngunit maikokonekta lamang ang anim na titik (و ,ز ,ر ,ذ ,د ,ا) sa naunang titik nito. Halimbawa, nasa anyong mag-isa (isolated forms) ang mga titik ng salitang أرارات (Ararat) dahil hindi makokonekta ang bawat titik nito sa susunod na titik ng bawat isa. Dagdag pa sa mga ito, gumagamit ng pang-angkop (ligatures) ang ilang kombinasyon ng mga titik, lalo na sa salitang lām-alif لا,^[3] ang katangi-tanging pang-angkop na kinakailangan (itinuturing na mahirap basahin ang bersyon nito na walang pang-angkop: لـا).

Paggamit ng mga Arabeng titik sa Pampanitikang Arabe

Karaniwan		Magreb		Pangalan ng titik (Klasikal na bigkas)	Pangalan ng titik (sulat-Arabe)	Pagsasatitik	Katumbas sa Pampanitikang Arabe (IPA)	Pinakamalapit na katumbas sa Filipino	Anyo			Mag-isa
ʾAbjadī	Hijāʾī	ʾAbjadī	Hijāʾī						Hulihan	Gitna	Unahan
1.	1.	1.	1.	ʾalif	أَلِف	ā / ʾ (â rin)	iba-iba, katulad ng /aː/, ∅[a]	araw	ـا		ا
2.	2.	2.	2.	bāʾ	بَاء	b	/b/[b]	bato	ـب	ـبـ	بـ	ب
22.	3.	22.	3.	tāʾ	تَاء	t	/t/	tao	ـت	ـتـ	تـ	ت
23.	4.	23.	4.	thāʾ	ثَاء	th (ṯ din)	/θ/	wala	ـث	ـثـ	ثـ	ث
3.	5.	3.	5.	jīm	جِيم	j (ǧ din)	/d͡ʒ/[b][c]	diyan	ـج	ـجـ	جـ	ج
8.	6.	8.	6.	ḥāʾ	حَاء	ḥ	/ħ/	wala	ـح	ـحـ	حـ	ح
24.	7.	24.	7.	khāʾ	خَاء	kh (ḫ, ḵ, ẖ din)	/x/	kutsara	ـخ	ـخـ	خـ	خ
4.	8.	4.	8.	dāl	دَال	d	/d/	daan	ـد		د
25.	9.	25.	9.	dhāl	ذَال	dh (ḏ din)	/ð/	wala	ـذ		ذ
20.	10.	20.	10.	rāʾ	رَاء	r	/r/	rajah, pero	ـر		ر
7.	11.	7.	11.	zāy / zayn	زَاي	z	/z/	isda, zebra	ـز		ز
15.	12.	21.	24.	sīn	سِين	s	/s/	sala	ـس	ـسـ	سـ	س
21.	13.	28.	25.	shīn	شِين	sh (š din)	/ʃ/	siya	ـش	ـشـ	شـ	ش
18.	14.	15.	18.	ṣād	صَاد	ṣ	/sˤ/	wala	ـص	ـصـ	صـ	ص
26.	15.	18.	19.	ḍād	ضَاد	ḍ	/dˤ/	wala	ـض	ـضـ	ضـ	ض
9.	16.	9.	12.	ṭāʾ	طَاء	ṭ	/tˤ/	wala	ـط	ـطـ	طـ	ط
27.	17.	26.	13.	ẓāʾ	ظَاء	ẓ	/ðˤ/	wala	ـظ	ـظـ	ظـ	ظ
16.	18.	16.	20.	ʿayn	عَيْن	ʿ	/ʕ/	wala	ـع	ـعـ	عـ	ع
28.	19.	27.	21.	ghayn	غَيْن	gh (ġ, ḡ din)	/ɣ/[b]	sige	ـغ	ـغـ	غـ	غ
17.	20.	17.	22.	fāʾ	فَاء	f	/f/[b]	Filipino	ـف	ـفـ	فـ	ف[d]
19.	21.	19.	23.	qāf	قَاف	q	/q/[b]	wala	ـق	ـقـ	قـ	ق[d]
11.	22.	11.	14.	kāf	كَاف	k	/k/[b]	kanta	ـك	ـكـ	كـ	ك
12.	23.	12.	15.	lām	لاَم	l	/l/	lampara	ـل	ـلـ	لـ	ل
13.	24.	13.	16.	mīm	مِيم	m	/m/	manok	ـم	ـمـ	مـ	م
14.	25.	14.	17.	nūn	نُون	n	/n/	noo	ـن	ـنـ	نـ	ن
5.	26.	5.	26.	hāʾ	هَاء	h	/h/	hula	ـه	ـهـ	هـ	ه
6.	27.	6.	27.	wāw	وَاو	w / ū / ∅	/w/, /uː/, ∅[b]	lawak, putik	ـو		و
10.	28.	10.	28.	yāʾ	يَاء	y / ī	/j/, /iː/[b]	yupi, sinat	ـي	ـيـ	يـ	ي[d]
(hindi itinuturing bilang titik sa alpabeto ngunit mahalaga ang papel sa pagbabaybay sa wikang Arabe) [nagpapahiwatig ng karamihan ng mga di-regular na pangngalang pambabae][kailangan ng sanggunian]				hamzah	هَمْزة	ʾ	/ʔ/	mag-isa, buang (bu-ang)	ء (ginagamit kalimitan sa gitna at hulihan, kung saan ito ay nakahiwalay)
				ʾalif hamzah	أَلِف هَمْزة				ـأ		أ
									ـإ		إ
				wāw hamzah	وَاو هَمْزة				ـؤ		ؤ
				yāʾ hamzah	يَاء هَمْزة				ـئ	ـئـ	ئـ	ئ
				ʾalif maddah	أَلِف مَدَّة	ʾā	/ʔaː/	anak	ـآ		آ
(hindi itinuturing na titik sa alpabeto ngunit mahalaga ang papel sa balarila at bokubularyo ng wikang Arabe, kabilang dito ang pagpahiwatig [ng karamihan ng mga babaeng pangngalan] at pagbaybay). Ginagamit ang isang alternatibong anyo ng ت ("nakataling tāʼ " / تاء مربوطة) sa hulihan ng mga salita upang markahan ang babaeng pangngalan at pang-uri. Tumutukoy ito sa dulong tunog na /-h/ o /-t/. Tinutukoy na tāʼ maftūḥah (تاء مفتوحة, "bukas na tāʼ ") sa pamantayang tāʼ, upang ipagkaiba ito sa tāʼ marbūṭah.				Tāʼ marbūṭah	تاء مربوطة				ـة	(hulihan  lamang) [kailangan ng sanggunian]		ة
(hindi itinuturing na titik sa alpabeto ngunit mahalaga ang papel sa balarila at bokubularyo ng wikang Arabe, kabilang dito ang pagpahiwatig [ng karamihan ng mga babaeng pangngalan] at pagbaybay). Ginagamit ito sa hulihan ng mga salita na may tunog ng /aː/ sa Modernong Pamantayang Arabe na hindi nakakategorya sa paggamit ng tāʼ marbūṭah (ة) [karaniwan sa oras ng pandiwa at pangalang lalaki].				'alif maqṣoura	الف مقصورة				ـى	(hulihan lamang) [kailangan ng sanggunian]		ى

Talababa

• Kadalasan, hindi sumusunod ang mga nagsasalita ng Arabe sa isang isinapamantayang iskema kapag nagsasalin ng pangalan. Karaniwan ding isinasalin ang pangalan ayon sa lokal na pagbigkas, hindi ayon sa pagbigkas sa Pampanitikang Arabe (kung nanggaling man ang pangalan sa wikang Arabe).
• Hinggil sa pagbigkas, ang mga ibinigay na ponetikang katumbas ay mula sa Modernong Pamantayang Arabe, na tinuturo sa mga paaralan at unibersidad. Bagaman maaaring magkaroon ng malaking pagkakaiba sa bawat rehiyon.
• Maaaring ituring ang mga pangalan ng mga Arabeng titik bilang mga abstraksyon ng mas lumang bersyon kung saan naging mahalagang salita ang mga iyon sa wikang Proto-Semitiko. Maaaring magkaroon ng iba't ibang popular na pangalan ang mga Arabeng titik.
• May anim na titik (و ز ر ذ د ا) na walang natatanging anyong panggitna at kailangang sulatin sa kani-kanilang panghulihang anyo nang hindi nakakonekta sa susunod na titik. Tumutugma ang kani-kanilang pang-unahang anyo sa kani-kanilang pang-isahang anyo. Isinusulat ang sumusunod na titik sa kanyang pang-unahang anyo, o pang-isahang anyo kung ito ang huling titik sa salita.
• Nanggaling ang titik alif sa alpabetong Penisyo bilang panandang katinig na nagpapahiwatig ng impit (glottal stop). Ngayon, nawala ang silbi nito bilang katinig, at, kasama ng ya’ at wāw, ay mater lectionis, isang panandang katinig na pumapalit sa mahabang patinig (tingnan sa ibaba), o bilang suporta para sa iilang tuldik (maddah at hamzah).
• Sa kasalukuyan, gumagamit ang wikang Arabe ng tuldik, ء, na tinatawag na hamzah upang ipahiwatig ang impit [ʔ], na isinusulat nang mag-isa o na may kasamang tagadala:
  • mag-isa: ء
  • kasama ng tagadala: إ أ (sa ibabaw o sa ilalim ng alif), ؤ (sa ibabaw ng wāw), ئ (sa ibabaw ng yā’ na walang tuldok o yā’ hamzah).

Sa gawaing pang-akademiko, isinasatitik ang hamzah (ء) gamit ang modifier letter right half ring (ʾ), habang ang modifier letter left half ring (ʿ) ang ginagamit sa pagsasastitik ng titik ‘ayn (ع), na kumakatawan sa ibang tunog.

Isa ang anyo ng hamzah, kasi hindi ito kinokonetka sa mga nauuna at sumusunod na titik. Gayunpaman, pinagsasama ito minsan sa wāw, yā’, o alif, at sa kasong iyon, kumikilos ang tagadala bilang ordinaryong wāw, yā’, o alif.

Ang modernong ayos-hijā’ī at ayos-abjadī sa laking 15 punto:

ي و ه ن م ل ك ق ف غ ع ظ ط ض ص ش س ز ر ذ د خ ح ج ث ت ب ا	ayos-hijā’ī
	•	Noto Nastaliq Urdu
	•	Scheherazade
	•	Lateef
	•	Noto Naskh Arabic
	•	Markazi Text
	•	Noto Sans Arabic
	•	El Messiri
	•	Lemonada
	•	Changa
	•	Mada
	•	Noto Kufi Arabic
	•	Reem Kufi
	•	Lalezar
	•	Jomhuria
	•	Rakkas
غ ظ ض ذ خ ث ت ش ر ق ص ف ع س ن م ل ك ي ط ح ز و ه د ج ب أ	ayos-abjadī
	•	Noto Nastaliq Urdu
	•	Scheherazade
	•	Lateef
	•	Noto Naskh Arabic
	•	Markazi Text
	•	Noto Sans Arabic
	•	El Messiri
	•	Lemonada
	•	Changa
	•	Mada
	•	Noto Kufi Arabic
	•	Reem Kufi
	•	Lalezar
	•	Jomhuria
	•	Rakkas

Konteksto	Anyo	Tunog	Pinakamalapit na katumbas sa Filipino
Walang tuldik	ا	Sa unahan: a, i   /a, i/ or sometimes silent in the definite article ال (a)l- Sa gitna o huli: ā   /aː/ Walang tunog sa مِائة	Unahan: araw inip Gitna/ Hulihan: araw
May hamzah sa itaas (hamzah alif)	أ	Unahan/ gitna/ hulihan: followed by fatḥah - ʾa, or ḍammah - ʾu Mag-isa o walang kasamang katinig (kadalasang sinusundan ng sukūn): /ʔ/ matatagpuan sa ilang anyo sa diksiyonaryo	Unahan/ Gitna/ Hulihan: ʾa - araw; ʾu - trabahador Mag-isa o walang kasamang katinig: impit (glottal stop) sa mag-usap
May hamzah sa ilalim (hamzah alif)	إ	Sa unahan: ʾi   /ʔi/ Hindi lumilitaw sa gitna	Unahan: ʾi - inip
May maddah	آ	ʾā   /ʔaː/	Unahan/ Gitna/ Hulihan: araw
May waslah	ٱ	Unahan/ Gitna/ Hulihan: walang tunog /ʔ/ Tagamarka/tagakonekta/tagakabit sa gitna ng dalawang salita, gamit ang [[Arabic definite article|tiyak na pantukoy (definite article) sa Arabe]] al o ang alif o hamzah alif upang magbuo ng parirala, pangngalang malaparirala (phrasal noun) o kahit pangalan: hal. 'Abd 'Allah عَبْدَ ٱلله - "tagapaglinkod ni Allah (Panginoon)"	Impit (glottal stop) sa mag-usap or walang tunog

Ang mga sumusunod ay hindi titik mismo, ngunit sa halip nito, mga ibang kontekstuwal na baryante ng ilan sa mga titik sa Arabe.

Conditional forms				Pangalan	Pagsasatitik	Ponetikang Katumbas (IPA)
Mag-isa	Hulihan	Gitna	Unahan
آ	ـآ		آ	ʾalif maddah (أَلِفْ مَدَّة)	ʾā	/ʔaː/(alyas "'alif na nagpapahaba / nagbibigay-diin")
ة	ـة			tāʾ marbūṭah (تَاءْ مَرْبُوطَة)	h o t / ẗ	(alyas "korelasyonadong tā'") ginagamit lang sa hulihan at para sa pagpapahiwatig ng pambabaeng pangngalan/salita o para gawing pambabae ang pangngalan/salita; ngunit sa mga bihirang kaukulang pampandiwang di-karaniwan/pansalita (irregular noun/word cases), lumalabas na nagpapahiwatig ito ng mga "panlalaking" pang-isang pangngalan: /a/, pangngalang pangmarami: āt (isang nauunang titik na sinusundan ng fatḥah alif + tāʾ = ـَات‎)
ى	-ـى			ʾalif maqṣūrah (أَلِفْ مَقْصُورَة)	ā / á / ỳ	Itong titik ay tinatawag na أَلِفْ مَقْصُورَة alif maqṣūrah o ْأَلِف لَيِّنَة alif layyinah, at ginagamit lang ito sa dulo ng mga salita, kumakatawan ng /aː/ sa Modernong Pamantayang Arabe. Sa mga ilang espesyal na kaso, ipinapahiwatig nito ang balaking/pambabaeng aspeto ng salita (karamihan mga pandiwa), kung saan hindi magagamit ang tā’ marbūṭah. Ang bersyon na walang tuldok ang naging tradisyonal na paraan sa pagsusulat ng titik ي yāʾ sa hulihan, at ginagamit pa rin ito sa rehiyon ng Lambak ng Nilo.

Karaniwan ang paggamit ng mga pang-angkop (ligatures) sa wikang Arabe. May isang pang-angkop na sapilitan, ang ginagamit para sa lām ل + alif ا, na umiiral sa dalawang anyo. Opsyonal ang lahat ng mga iba pang pang-angkop.^[4]

Kontekstuwal na anyo				Pangalan	Pagsasatitik	Katumbas
Hulihan	Gitna	Unahan	Mag-isa
ﻼ		ﻻ		lām + alif	laa	/lā/
ﲓ	ﳰ	ﳝ[5]	ﱘ	yāʾ + mīm	īm	/iːm/
ﲅ	ﳭ	ﳌ	ﱂ	lam + mīm	lm	/lm/

Karaniwan ang paggamit ng isa pang mas kumplikadong pang-ankop na nagsasama-sama ng kasindami ng pitong natatanging bahagi sa pagkakatawan ng salitang Allāh.

Ang tanging pang-angkop na nasa pangunahing saklaw ng sulat Arabe sa Unicode (U+06xx) ay lām + alif. Ito ang tanging sapilitan sa mga punto at pagpoproseso ng mga salita. Ang mga ibang saklaw ay para sa pagkakatugma sa mga mas matatandang pamantayan at naglalaman ng mga iba pang pang-angkop na opsyonal.

Ang pagdodoble (gemination) ay tumutukoy sa pagdodoble ng katinig. Sa halip na isulat ang titik nang dalawang beses, sa wikang Arabe, inilalagay ang isang hugis-W na tanda na tinatawag na shaddah, sa ibabaw ng titik. Paalala na kung may patinig sa gitna ng dalawang katinig, isusulat ang titik nang dalawang beses. Lumilitaw lamang ang tuldik kung saan ang katinig sa dulo ng isang pantig ay magkatumbas sa paunang katinig ng sumusunod na pantig. (Ang pangkalahatang termino para sa mga ganitong tuldik ay ḥarakāt).

Pangkalahatang Unicode		Pangalan	Pangalan sa sulat Arabe	Pagsasatitik
0651	ــّـ	shaddah	شَدَّة	(dinoble ang katinig)