tini

Walon (Rifondou)

Plinne cogne	Spotcheye cogne
tini	tni

Tayon-bodje latén « tenere » (minme sinse) çou ki dene on mot avou l’ cawete d’ infinitif « -i » des viebes.

AFE :
- diferins prononçaedjes : /ti.ˈni/ /ty.ˈny/ /tɛ̃ʀ/ /tẽʀ/
- prononçaedje zero-cnoxheu : /ti.ˈni/
Ricepeures : ti·ni

Djin et tins	Codjowa
Cåzant Ind. pr. (dji, dj’)	tén
Atôtchî(s) Ind. pr. (vos, vs)	tinoz
Cåzants Ind. pr. (nos, ns)	tinans
Rwaitants Ind. pr., nam. (i/il, ele/elle)	tegnnut
Cåzant Ind. fut. (dji, dj’)	ténrè
Cåzant D.I.E. (dji, dj’)	tineu
Cåzant Suddj. pr. (ki dji, dj’)	tegne
pårt. erirece (dj’ a, vos av)	tinou

tini (å prono : si tini)

(viebe å coplemint) bén aveur e s' mwin.
- Cwand vos l' tinoz, nel rilåtchîz nén.
(viebe å coplemint) esse mwaisse d' ene botike.
(viebe å coplemint) dimani dvins ene pôzicion.
(viebe å coplemint) nén fé bodjî d' ene sawice.
- Come li båpere del comedeye,
  Li méde rawåde ki l’ maladeye
  Vis tegne po kékes moes e vosse lét : — Jules Claskin, « Airs di flûte et autres poèmes wallons », édition critique de Maurice Piron, 1956, « On fait çou qu’on pout po viker», 1922, p.125 (fråze rifondowe).
(viebe å coplemint) rascråwer, mwaistri (tot djåzant d' on må).
- Ca les måleurs, po mî l’ tini,
  Si fåfilît dvins l’ schô di s’ mere,
  Twè ki n’ a nén dmandé po vni ! — Joseph Vrindts, « Pâhûles rîmês » (1897), «Li p’tit brubeu», p.92 (fråze rifondowe).
(v. sins coplemint) dimorer stocaesse, nén halcoter.
- I n' tént pus k' d' on costé. — Henri Simon, "Li mwért di l'åbe (fråze rifondowe).
- Dj' a metou des fleurs d' a des tchamps dins on vere: ele tinèt dipus d' cwénze djoûs.
(viebe å prono) : Loukîz a : « s’ tini ».