tchicter

Bodje « tchike » avou l’ dobe cawete « -ter » des viebes.

• AFE :
  • diferins prononçaedjes : /t͡ʃik.ˈte/ /t͡ʃik.ˈtɛ/ (minme prononçaedje cåzu pattavå)
  • prononçaedje zero-cnoxheu : /t͡ʃik.ˈte/
• Ricepeures : tchic·ter

tchicter

1. (v. sins coplemint) djouwer ås tchikes (ås måyes).
2. (viebe å coplemint) fé (ene målåjheye operåcion).
   • Cwand i m' a maryî, il a bén tchicté s' côp.
3. (v. sins coplemint) (imådjreçmint) èn nén saveur cwè, èn nén saveur cwè tchoezi.
   • Matante n' a nén a tchicter, i fåt k' ele dimande li paket ! — Paul-Henri Thomsin, ratournant "Li vî bleu 2" da François Walthéry & Raoul Cauvin, 1980 (fråze rifondowe).
   • Asteure k’ on arive sins poenne a mete, dins l’ « Tchant des Walons » li vigreusté ki l’ compôzeu sohaitive, ni tchictans nén a l’ fé. — Émile Sullon (fråze rifondowe).
4. (v. sins coplemint) ricmincî trinte-shijh côp l’ minme cayet, sins î ariver.
5. (v. sins coplemint) s’ ocuper a des tchitchêyes.

• tchicteu, tchictaedje

• (èn nén saveur cwè) : balziner, halcoter, halkiner, platchter, tranziner, cawyî, crankyî, hansi, halbouyî, holer, hossî inte deus idêyes, lumciner, tchipoter, tourniker, wali, ziner
• (s’ ocuper a des tchitchêyes) : hårlicoter, burziker, holer, tchipoter

Bodje « tchiket » (pitit vere), avou l’ dobe cawete « -er » des viebes.

tchicter (v. sins coplemint) (1^ire troke) (codjowaedje)

1. boere des ptitès gotes.